Помнік князю Барысу

У беларуска-літоўскіх летапісах горад Барысаў згадваецца пад 1102 годам. ”У 1102 году князь Барыс Усяславіч хадзіў на яцвяг і, перамогучы іх, вернучыся, паставіў град у сваё імя...” Так, па сведчанні беларуска-літоўскай гістарыяграфіі, паўстаў на месцы зліцця рэк Схи і Бярэзіны горад, названы імем полацкага князя Барыса Ўсяслававіча.

Князь Барыс (у вадохрышчы Рагвалод) нарадзіўся меркавана ў 1054 году. Ён быў сынам князя Ўсяслава Брячеславовича (Чарадзея), полацкага нашчадка Рурыка. Князь Барыс быў актыўным змагаром праваслаўя, клапаціўся аб распаўсюджванні хрысціянскай веры ў Полацкай зямлі, калі яшчэ значная частка людзей, якія прынялі новую веру, працягвала ўшаноўваць паганскім фетышам. Ён быў падзвіжнікам духоўнай культуры, пісьменнасці, новых поглядаў. Барыс заснаваў Барысаглебскі (Бельчицкий) кляштар каля Полацку, аказваў заступніцтва Еўфрасінні Полацкай у яе набожнай дзейнасці. Пасля смерці бацькі ў 1101 годзе Барыс заняў Полацкі пасад. З дзейнасцю князя таксама звязваюць вядомыя помнікі эпіграфікі — «Барысавы камяні».

Помнік летапіснаму заснавальніку горада ўсталяваны на цэнтральнай плошчы Барысава ў 2002 г., да 900- годдзя Барысава. Скульптар А. Артімовіч, архітэктар Е.Кавалеўскі і І. Марозаў.

раскрыць увесь тэкст