Пінскі касцёл Карла Барамевуша

І цяпер, ідучы па вуліцы Кірава, нельга не спыніць увагі на гэтым храме.
Таўшчэзныя сцены, амаль абаронная вежа, мноства падземных хадоў намякаюць на абарончыя функцыі духоўнай установы.
Першапачаткова касцёл быў узведзены з дрэва у 1695 годзе для аб”яднання свецкіх ксяндзоў, якія прыбылі сюды з Італіі.
Ва ўсім Вялікім княстве Літоўскім толькі ў Пінску мелася аб”яднанне ксяндзоў барталамітаў. У Польшчы яны з”явіліся у 1683 годзе і заснавалі свае рэзідэнцыі ў Венграве, Любліне, Сандамір, Кольцах. Назва ж ”камуністы” адбываецца ад назвы ордэна - ”ксяндзы свецкія, якія жывуць у камуне”. Ксяндзы-камуністы займаліся навучаннем і выхаваннем моладзі, для чаго ўтрымлівалі семінарыі і школы. У 1770 годзе на месцы былога драўлянага касцёла члены ордэна пачалі будаўніцтва каменнага. Праца была завершана ў асноўным да 1782, але асвятленне яго пад назвай Святога Карла Баромеуша адбылася толькі ў 1784 годзе.

 Карл Барамеуш - адзін з бачных дзеячаў каталіцкай царквы часоў контррэфармацыі, пасля кананізаваны.
Да канца XVIII стагоддзя дзейнасць ксяндзоў-камуністаў паступова прыходзіць у заняпад, а ў 1836 годзе іх знаходжанне ў Пінску спыняецца са смерцю апошняга ксяндза Ісідара Кантонавіча.

Доўгі час касцёл у Пінску знаходзіўся ў запусценні. Аднак, ужо ў 1860 годзе праводзіцца збор добраахвотных ахвяраванняў на яго рамонт. Неўзабаве касцёл быў зноў асвечаны, але ўжо пад назвай Святой Тройцы. У 1912 годзе ён разам з усім сваім маёмасцю далучаецца да касцёла Успення Дзевы Марыі.

раскрыць увесь тэкст