Дзве воданапорныя вежы

У самым сэрцы Гродна, сярод гістарычных кварталаў, узвышаюцца дзве ваданапорныя вежы – выбітныя помнікі прамысловай архітэктуры канца XIX – пачатку XX стагоддзя. Гэтыя збудаванні, пабудаваныя з чырвонай цэглы, маюць вышыню 22 метры і ў мінулым адыгрывалі ключавую ролю ў сістэме гарадскога водазабеспячэння. Дзякуючы сваёй выразнай архітэктуры і гарманічнаму спалучэнню з навакольным ландшафтам, яны сталі пазнавальнымі сімваламі горада і важнай часткай яго гісторыка-культурнай спадчыны.

Сёння ваданапорныя вежы з’яўляюцца не толькі каштоўнымі інжынернымі аб’ектамі, але і прывабнымі славутасцямі, уключанымі ў экскурсіі па Беларусі. Яны нязменна выклікаюць цікавасць у турыстаў, якія прыязджаюць на экскурсіі з Мінска і іншых гарадоў, жадаючы бліжэй пазнаёміцца з гісторыяй і архітэктурай Гродна.

Гісторыя стварэння

Гісторыя гродзенскіх ваданапорных вежаў цесна звязана з развіццём гарадской інфраструктуры. У канцы XIX стагоддзя Гродна актыўна мадэрнізаваўся, і ўзнікла неабходнасць у эфектыўнай сістэме водазабеспячэння. Першая, паўднёвая вежа, была пабудавана ў гэты перыяд і стала важным элементам водаразмеркавальнай сеткі горада.

Праз некалькі дзесяцігоддзяў, у 1910 годзе, была ўзведзена другая, паўночная вежа. Яна адрознівалася больш складаным архітэктурным афармленнем, што сведчыла пра развіццё будаўнічых тэхналогій і павелічэнне ўвагі да эстэтыкі прамысловых аб'ектаў. Абедзве вежы забяспечвалі гараджан чыстай вадой, адыгрываючы важную ролю ў гарадскім жыцці на працягу многіх гадоў.

Архітэктурныя асаблівасці

Гродзенскія ваданапорныя вежы – гэта яскравы прыклад прамысловай архітэктуры, у якой утылітарызм спалучаецца з выразным мастацкім афармленнем.

• Паўночная вежа (1910 г.) – больш дэкаратыўнае збудаванне, выкананае ў стылі эклектыкі. Яе фасады багата аздоблены пілястрамі, лапаткамі, сухарыкамі і фігурнымі ліштвамі. Асабліва ўражваюць карнізы з арнаментамі, "жамчужныя" паясы і дэнтыкі, якія візуальна падзяляюць будынак на чатыры ярусы. Верхняя частка вежы вылучаецца вытанчаным спалучэннем белай тынкоўкі і чырвонай цэглы, што надае ёй маляўнічы выгляд.

• Паўднёвая вежа (канец XIX стагоддзя) мае больш лаканічнае архітэктурнае рашэнне, але не пазбаўлена дэкаратыўных элементаў. Вокладкі і дзвярныя ліштвы складанай формы афарбаваны ў белы колер, а фасад упрыгожаны карнізамі, якія дзеляць яго на два ярусы. Нягледзячы на менш дэталёвае афармленне, вежа захоўвае выразнасць дзякуючы кантрасту белых элементаў і чырвонай цэглы.

Абедзве вежы, нягледзячы на адрозненні ў стылі, гарманічна дапаўняюць адна адну і ствараюць адзіны архітэктурны ансамбль.

Сучасны стан і выкарыстанне

З развіццём новых сістэм водазабеспячэння патрэба ў ваданапорных вежах адпала, і з цягам часу яны страцілі сваю першапачатковую функцыю. Аднак іх архітэктурная і гістарычная каштоўнасць прыцягнула ўвагу даследчыкаў і краязнаўцаў.

Сёння вежы знаходзяцца ў здавальняючым стане і з’яўляюцца цікавымі турыстычнымі аб’ектамі. У апошнія гады вядуцца дыскусіі пра магчымасць пераўтварэння гэтых будынкаў у культурныя прасторы – музейныя экспазіцыі, арт-галерэі ці крэатыўныя кластары. Такія ініцыятывы дазволяць удзунуць у гістарычныя збудаванні новае жыццё і прыцягнуць яшчэ больш турыстаў.

Экскурсіі з аглядам вежаў

Гродзенскія ваданапорныя вежы – папулярныя славутасці, уключаныя ў маршруты экскурсій па Беларусі. ТурЫсты могуць убачыць іх падчас пешых прагулкаў па гістарычным цэнтры Гродна, дзе таксама знаходзяцца шматлікія архітэктурныя помнікі розных эпох.

Для тых, хто хоча больш глыбока даведацца пра гісторыю вежаў і Гродна ў цэлым, можна забраніраваць экскурсію з аглядам гэтых унікальных інжынерных збудаванняў. Асабліва запатрабаваны экскурсіі з Мінска, якія дазваляюць падарожнікам пазнаёміцца з багатай спадчынай аднаго з самых прыгожых гарадоў краіны.

Гродна – горад з унікальнай гісторыяй, а яго ваданапорныя вежы служаць жывым напамінам пра тое, як змянялася жыццё людзей і ўдасканальваліся тэхналогіі на працягу стагоддзяў.