Обальская сядзіба Грабніцкіх

Оболь — невялікі гарадскі пасёлак, утульна размешчаны на беразе аднайменнай ракі ў Шумілінскім раёне Віцебскай вобласці. Гэты населены пункт знаходзіцца ўсяго ў 23 кіламетрах ад раённага цэнтра Шуміліна і ў 70 кіламетрах ад Віцебска, што робіць яго лёгка даступным для турыстаў. Акрамя таго, Оболь — гэта чыгуначная станцыя на лініі Віцебск – Полацк, што спрошчвае падарожжа цягніком.

Калі вы плануеце паездку ў гэтыя краі, абавязкова наведайце мясцовыя славутасці. Адна з галоўных жамчужын пасёлка — руіны сядзібы Грабніцкіх, найбуйнейшай пабудовы такога тыпу ў Шумілінскім раёне.

Гістарычныя вехі Обаля

Оболь вядомы з XV стагоддзя і згадваецца ў гістарычных крыніцах таго часу. Тады гэтыя землі ўваходзілі ў склад Вялікага Княства Літоўскага, затым перайшлі ў склад Рэчы Паспалітай, а пасля першага падзелу Рэчы Паспалітай у 1772 годзе сталі часткай Расійскай імперыі. Стрымглаўшае развіццё пасёлка пачалося з пракладкі Рыга-Арлоўскай чыгункі.

У той час Оболь славіўся вытворчасцю драўнянага вугалю, спірту, дзёгцю і воцатнага парашку. Тут актыўна працавала вадзяны млын, а ў канцы XIX стагоддзя была адкрыта царкоўна-прыходская школа. У 1924 годзе Оболь стаў цэнтрам сельсавета, а ў 1929 годзе пачаў працаваць цагельны завод, які функцыянуе і цяпер пад назвай «Обальскі керамічны завод».

Падчас Вялікай Айчыннай вайны пасёлак аказаўся акупіраваны нямецкімі войскамі. Вызваленне прыйшло толькі ў 1944 годзе, а статус гарадскога пасёлка Оболь атрымаў у 1968 годзе.

Сядзіба Грабніцкіх – легенда Шумілінскага раёна

Сядзіба Грабніцкіх, пабудаваная ў 1852 годзе, калісьці была шыкоўным дваранскім маёнткам. Гэта была двухпавярховая сядзіба з двума чатырохкалоннымі парталамі і выдатным паркам з сіметрычна-восевай планіроўкай. Уладальнікі сядзібы, прадстаўнікі роду Грабніцкіх, таксама валодалі некалькімі іншымі маёнткамі ў рэгіёне. У лепшыя часы тут працавала каля ста чалавек — ткачы, шаўцы, абутнікі і многія іншыя рамеснікі.

На жаль, сядзіба не захавалася да нашых дзён. Пасля рэвалюцыі ў будынку размяшчаліся розныя ўстановы, якія не клапаціліся аб яго захаванні. У 1920-х гадах тут працавала школа, а падчас Вялікай Айчыннай вайны — патрыятычнае падполле «Юныя мсціўцы», якое складалася з вучняў гэтай школы. Пасля вайны будынак выкарыстоўваўся для патрэб цагельнага завода, а пазней быў закінуты і згарэў.

Сёння ад сядзібы засталіся толькі руіны. Аднак на яе тэрыторыі застаўся флігель, дзе зараз размяшчаецца музей, прысвечаны героічнаму обальскаму падполлю. Гэта месца варта наведаць, каб дакрануцца да гісторыі і даведацца пра подзвігі мясцовых юных герояў.