Калінкавічы

Калінкавічы - горад і адміністрацыйны цэнтр Калінкавіцкага раёна Гомельскай вобласці. Размешчаны ў 126 км ад Гомелю і ў 272 км ад Мінска. Праз горад праходзяць аўтамабільная шаша М10 (Селішча - Гомель - Кобрын), аўтамабільныя дарогі Р131 (Калінкавічы - Мазыр) і Р35 (Калінкавічы - Брагін – Камарын). Горад з'яўляецца важным чыгуначным вузлом, які злучае паміж сабой Гомель, Брэст, Жлобін і Оўруч (Украіна).

У пісьмовых крыніцах Калінкавічы ўпершыню згадваюцца ў 1560 годзе як сяло ў Мазырскім павеце. У 1670-ых падчас руска-польскай вайны мястэчка было разграбавана і спалена. Да 1778 года ў Калінкавічах было 25 будынкаў, у населеным пункце знаходзіўся цэнтр парафіі (прыходу). У выніку другога падзелу Рэчы паспалітай у 1793 годзе тэрыторыя Калінкавіцкага раёна ўвайшла ў склад Расійскай імперыі. Неўзабаве пасля далучэння расійскія ўлады перадалі мястэчка ў валоданне князю Шахоўскаму, а ў 1805 годзе яно перайшло ў дзяржаўную казну. 5 лютага 1882 года у Калінкавічах пачала працаваць чыгуначная станцыя на лініі Лунінец - Гомель, дзякуючы якой да 1916 года Калінкавічы сталі важным транспартным вузлом.

1 студзеня 1919 года Калінкавічы ўвайшлі ў склад БССР, аднак 16 студзеня Калінкавічы, разам з іншымі землямі Ўсходняй Беларусі, былі перададзены РСФСР. 17 ліпеня 1924 года Калінкавічы вярнулі БССР, дзе яны сталі цэнтрам раёна. 3 ліпеня 1925 года населены пункт атрымаў афіцыйны статус горада. Падчас Вялікай Айчыннай вайны з 12 жніўня 1941 да 14 студзеня 1944 года горад знаходзіўся пад нямецкай акупацыяй. З пачаткам акупацыі мясцовых яўрэяў сагналі ў гета і неўзабаве іх расстралялі. Падчас вайны ў Калінкавічах дзейнічала падпольная арганізацыя «Смугнар». 14 студзеня 1944 года Калінкавічы былі вызвалены войскамі К. К. Ракасоўскага. 7 сакавіка 1963 года Калінкавічы атрымалі афіцыйны статут гарады абласнога падначалення.

Самі Калінкавічы, нягледзячы на сваю шматвяковую гісторыю, не могуць пахваліцца багаццем гістарычных і архітэктурных славутасцей. Большасць помнікаў і манументаў злучаны з гераічнымі старонкамі Вялікай Айчыннай вайны, сярод якіх госці гарады могуць наведаць помнікі Вызвалення лётчыкам, танкістам, партызанам і падпольшчыкам, а таксама мемарыяльную Алею герояў. У 1961 годзе ў Калінкавічах быў знойдзены ўнікальны манетны скарб XVII стагоддзя, у якім змяшчалася самая вялікая колькасць (сярод усіх знойдзеных раней скарбаў) солідаў - манет Вялікага Княства Літоўскага.

Асаблівую цікавасць для турыстаў і навукоўцаў уяўляе вёска Юравічы у Калінкавіцкім раёне. Паводле вынікаў археалагічных раскопак, менавіта тут 24 тысячы гадоў назад размяшчалася найстаражытная стаянка першабытнага чалавека на тэрыторыі Беларусі. Іншай не меней цікавай славутасцю Юравіч з'яўляецца комплекс езуіцкага калегіума сярэдзіны XVIII стагоддзя. Калегіум дзейнічаў да 1820 года, калі быў перададзены бернардынскаму ордэну. Пасля падаўлення паўстання 1830–1831 гадоў манастыр і касцёл былі зачынены. 8 верасня 1865 года касцёл асвячоны ў царкву Нараджэння Найсвяцейшай Багародзіцы. У 1993 годще комплекс быў перададзены Тураўскай епархіі пад манастыр. Сёння праваслаўнаму манастыру прыналежыць толькі корпус калегіума і некалькі хатак на тэрыторыі комплексу. Астатнія ж будынкі комплексу патрабуюць рэканструкцыі.

Раз у два гады ў Калінкавічах і вёсках Вялікія і Малыя Аўцюкі праводзіцца ўсебеларускі фестываль народнага гумару «Аўцюкі», на якім спаборнічаюць гумарысты з усёй краіны, а таксама госці з Расіі, Украіны і Малдовы. Праграма фестываля традыцыйна ўключае народны гумар, канцэрты, прэзентацыі турыстычных маршрутаў, Аўцюкоўскія Алімпійскія гульні, канцэртныя праграмы і многае іншае.

З гісторыяй і культурай Калінкавіцкага краю можна азнаёміцца ў Калінкавіцкім дзяржаўным краязнаўчым музеі.