Азёры

Аграгарадок у Гродзенскім раёне Гродзенскай вобласці, з'яўляецца цэнтрам Азёрскага сельсавета. Размешчаны на берагах азёр Рыбніца і Белае, якія і далі назву пасёлку. раскрыць увесь тэкст

Упершыню Азёры згадваюцца ў 1398 годзе як уладанне князя Вітаўта. У XV-XVII стагоддзях - вялікакняжацкае валоданне.
У 1518 годзе Жыгімонт I аддаў Азёры ў арэнду гродзенскаму старасце Юрыю Радзівілу.
У 1676 годзе ў Азёрах заснавана каталіцкая парафія, у 1679 годзе пабудаваны драўляны касцёл Маці Божай Ружанцовай, верагодна на месцы больш старога, які згарэў у руска-польскую вайну.
У 1779 годзе гэты храм быў абноўлены на сродкі караля Станіслава Аўгуста. У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795) Азёры апынуліся ў складзе Расійскай імперыі, у Гродзенскім павеце.
У канцы XVIII стагоддзя маёнтак набыў вядомы вучоны, авантурыст і філантроп Міхаіл Валіцкі. Ён заснаваў у Азёрах суконную фабрыку (1807) і папяровую фабрыку (1809).
Пасля падаўлення паўстання 1863—1864 гадоў уладальнік маёнтка граф Леапольд Валіцкі за ўдзел у паўстанні сасланы ў Сібір і пазбаўлены маёнтка, ён перайшоў у дзяржказну. У 1878 годзе Азёры налічвалі 1013 жыхароў, сярод іх 508 яўрэяў. У пачатку XX стагоддзя (паводле іншых звестак у 1866 годзе) пабудавана мураваная праваслаўная царква Святога Духа.
У 1939 годзе Азёры ўвайшлі ў склад БССР, з 1940 года - цэнтр сельсавета. У час Вялікай Айчыннай вайны ў Азёрах нацыстамі было створана гета, куды сагналі 1370 яўрэяў. Не пазней за 5 сакавіка 1943 года немцы і паліцаі забілі ўсіх яго вязняў. У Другую сусветную вайну загінулі дзве галоўныя драўляныя славутасці пасёлка - каталіцкі храм Маці Божай Ружанцовай (1679) і сінагога (канец XVIII стагоддзя). На месцы згарэлага касцёла ў 1994 годзе быў пабудаваны каменны каталіцкі храм Хрыста-Цара.

раскрыць увесь тэкст