Юравічы

Юравічы - вёска, цэнтр Юравіцкага сельсавета Калінкавіцкага раёна Гомельскай вобласці Беларусі. У 31 км на паўднёвы ўсход ад раённага цэнтра, 34 км ад чыгуначнай станцыі Калінкавічы (на лініі Гомель - Лунінец), 92 км ад Гомля, 1 км ад прыстані Юравічы на рацэ Прыпяць.

Ля вёскі знаходзіцца верхнепалеалітычная стаянка Юравічы (26 тыс. гадоў таму). На стаянцы пераважаюць канцавыя скрабалкі і лёзы тыпу граветт. Выяўлены гарадзішчы ранняга жалезнага стагоддзя (на тэрыторыі калгаснага саду) і курганны могільнік - селішчы познага палеаліту (у цэнтры вёскі), эпохі мезаліту (у 1-1,5 км на паўднёвы захад ад цэнтра вёскі) і эпохі неаліту (1 км на захад ад вёскі) сведчаць пра засяленні гэтых месцаў з даўніх часоў.
Адно з найболей ранніх пісьмовых згадванняў ставіцца да 1430-32 гадоў. У 1510 годзе кароль Жыгімонт I Стары дараваў «на вечнасць» сяло Юравічы свайму службоўцу Багдану Сербинову.
З 1674 года актыўную чыннасць разгарнулі езуіты. Яны валодалі вялікімі зямельнымі надзеламі.
У 1683 годзе кароль Ян III Сабескі выдаў грамату, якой за Юравічамі замацоўваліся правы мястэчка.
У 1705 годзе езуіцкія будынкі згарэлі, пазней на месцы былога драўлянага манастыра езуіты пабудавалі цагляны касцёл. К яго пазней быў далучаны двухпавярховы цагляны манастыр.
У 1722 годзе ў валоданне да езуітаў перайшлі фальварак Рудня, частка фальварка Шарэйкі, у 1724 годзе маёнтка Кустовщина, Митьковщина, потым Канатоп, Крышичи, Тульговичи і Брагін, дзе езуіты заснавалі сваю місію. Пасля 2-га падзелу Рэчы Паспалітай (1793 год) у складзе Расійскай імперыі.
У 1800 годзе манастыр і касцёл перададзены бернардынскаму ордэну.
У 1831 годзе касцёл і манастыр былі зачынены, але ў 1840 годзе іх дзейнасць адноўлена.
У 1834 годзе мястэчка і сяло, цэнтр Юравіцкай воласці ў Рэчыцкім павеце Мінскай губерні, валоданне Хоревичей, сядзіба Аскеркі.
Будынак касцёла ў 1864 годзе перададзены праваслаўнай царкве, а ў 1866 годзе яно перабудавана ў праваслаўным стылі. У 1865 годзе адкрыта мужчынская народная вучэльня.
З 1875 года дзеяла жаночая вучэльня. Апроч земляробства местачкоўцы і жыхары вёскі займаліся гандлем і рознымі промысламі, у тым ліку ганчарным.
У 1905 годзе створаны сялянскі саюз. У чэрвені 1917 года арганізавана валасная рада.
У 1928 годзе адкрыта дзіцячая дом. У 1930 годзе вёскі Юравічы-1 і Юравічы-2, мястэчка. Былі арганізаваны калгасы «Чырвоны Сцяг», «Ударнік», працавалі цагляна-ганчарная, кавальская, шавецкая, аўчынная хаўрусы, паравая і вятрак, 2 кузні, крупэрня. Пачатковая школа ператворана ў 7-гадовую.
У 1936 годзе арганізаваны народны хор, які па хуткім часе атрымаў шырокую вядомасць.
З 27 верасня 1938 года вёска.
Падчас Вялікай Айчыннай вайны ў красавіку 1943 года партызаны разграмілі апорны пункт, створаны тут акупантамі. У баях каля вёскі загінулі 312 савецкіх салдатаў (пахаваны ў брацкай магіле).

Памяць пра багатую і насычаную гісторыю в. Юравічы захавалі Езуіцкі калегіум і храм у гонар Божага Нараджэння Найсвятой Багародзіцы якія былі збудаваны ў 1748 годзе.