Закон Рэспублікі Беларусь «Аб турызме»

ЗАКОН РЭСПУБЛІКІ БЕЛАРУСЬ
11 лістапада 2021 г. № 129-З

АБ ТУРЫЗМЕ

Прыняты Палатай прадстаўнікоў 4 кастрычніка 2021 г.
Адобраны Саветам Рэспублікі 28 кастрычніка 2021 г.

Глава 1
АГУЛЬНЫЯ ПАЛАЖЭННІ

Артыкул 1. Асноўныя тэрміны, што ўжываюцца ў гэтым Законе, і іх вызначэнні.

1. Для мэт гэтага Закона выкарыстоўваюцца наступныя асноўныя тэрміны і іх вызначэнні:
   • аўдыёгід (мабільнае суправаджэнне экскурсіі) — фанаграма на беларускай, рускай або замежнай мове, якая прайграваецца падчас экскурсіі публічна або індывідуальна з дапамогай асобнай тэхнічнай прылады або мабільнага дадатку і прызначаная для азнаямлення турыстаў, экскурсантаў з турыстычнымі рэсурсамі;
   
   
   • гід-перакладчык — фізічная асоба, якая свабодна валодае замежнай мовай (замежнымі мовамі) і мае веды і прафесійныя навыкі, неабходныя для правядзення экскурсій на замежнай мове;
   
   
   • заказчык — юрыдычная або фізічная асоба, у тым ліку індывідуальны прадпрымальнік, якая з'яўляецца бокам дагавора аб аказанні турыстычных паслуг, дагавора аб аказанні паслуг, звязаных з арганізацыяй турыстычнага падарожжа, якая заказала гэтыя паслугі для ўласных патрэб і (або) патрэб іншых турыстаў, экскурсантаў у мэтах, не звязаных з прадпрымальніцкай дзейнасцю;
   
   
   • выканаўца — туроператар, які сфармаваў тур і з'яўляецца бокам дагавора аб аказанні турыстычных паслуг, туроператар або турагент, якія з'яўляюцца бокам дагавора аб аказанні паслуг, звязаных з арганізацыяй турыстычнага падарожжа;
   
   
   • комплекс турыстычных паслуг — сфарміраваная туроператарам сукупнасць дзвюх і больш турыстычных паслуг, якая абавязкова ўключае адну з наступных: перавозку, размяшчэнне, экскурсійную паслугу;
   
   
   • маршрут турыстычнага падарожжа — шлях, якім следуюць турысты, экскурсанты, уключаючы пералік асноўных месцаў, якія яны паслядоўна наведваюць падчас падарожжа;
   
   
   • аб’екты турыстычнай індустрыі — сродкі размяшчэння, аб’екты грамадскага харчавання, аздараўленчага, дзелавога, пазнавальнага і іншага прызначэння, транспартныя сродкі, прызначаныя для перавозкі турыстаў, экскурсантаў, аб’екты і сродкі забаў, што выкарыстоўваюцца для задавальнення патрэб турыстаў, экскурсантаў падчас або ў сувязі з падарожжам;
   
   
   • суб’екты турыстычнай дзейнасці — туроператары, турагенты;
   
   
   • суб’екты турыстычнай індустрыі — суб’екты турыстычнай дзейнасці, а таксама іншыя юрыдычныя і фізічныя асобы, у тым ліку індывідуальныя прадпрымальнікі, што ажыццяўляюць дзейнасць, звязаную з задавальненнем патрэб турыстаў, экскурсантаў;
   
   
   • тур — комплекс турыстычных паслуг з праграмай турыстычнага падарожжа;
   
   
   • турагент — юрыдычная асоба або індывідуальны прадпрымальнік, што ажыццяўляюць турагентскую дзейнасць;
   
   
   • турагентская дзейнасць — прадпрымальніцкая дзейнасць па прасоўванні і рэалізацыі турам, сфарміраваным туроператарамі-рэзідэнтамі, без пераходу правоў на туры, а таксама аказанне асобных паслуг, звязаных з арганізацыяй падарожжаў;
   
   
   • турызм — турыстычнае падарожжа, а таксама дзейнасць па яго арганізацыі;
   
   
   • турыст — фізічная асоба, якая здзяйсняе турыстычнае падарожжа на перыяд ад 24 гадзін да аднаго года або здзяйсняе як мінімум адну начоўку ў краіне (месцы) часовага знаходжання;
   
   
   • турыстычная дзейнасць — туроператарская і турагентская дзейнасць;
   
   
   • турыстычная зона — частка тэрыторыі Рэспублікі Беларусь з дакладна вызначанымі межамі, дзе знаходзяцца адзін або некалькі турыстычных рэсурсаў і якая створана для падтрымкі турыстычнай індустрыі, развіцця ўнутранага і міжнароднага ўязнога турызму, аховы і рацыянальнага выкарыстання турыстычных рэсурсаў;
   
   
   • турыстычная індустрыя — сукупнасць суб’ектаў і аб’ектаў турыстычнай індустрыі;
   
   
   • турыстычная паслуга — паслуга па перавозцы, размяшчэнні, экскурсійная або іншая паслуга, аказанне якой у комплексе дазваляе здзейсніць падарожжа;
   
   
   • турыстычныя рэсурсы — прыродныя комплексы і аб’екты, аб’екты сацыякультурнага прызначэння, інфраструктура культуры і адпачынку, што задавальняюць патрэбы турыстаў, экскурсантаў;
   
   
   • турыстычны інфармацыйны цэнтр — юрыдычная асоба або яе структурнае падраздзяленне, у тым ліку філіял, прадстаўніцтва, створанае з мэтай садзейнічання развіццю турызму, фарміравання і распаўсюджвання інфармацыі пра турыстычны патэнцыял Рэспублікі Беларусь і яе рэгіёнаў;
   
   
   • турыстычнае падарожжа — падарожжа (паездка, перамяшчэнне, знаходжанне), арганізаванае самастойна або з дапамогай суб’ектаў турыстычнай дзейнасці, па-за межамі месца жыхарства (знаходжання) турыстаў, экскурсантаў у адпаведнасці з іх мэтамі;
   
   
   • туроператар — юрыдычная асоба, якая ажыццяўляе туроператарскую дзейнасць;
   
   
   • туроператарская дзейнасць — прадпрымальніцкая дзейнасць па фарміраванні, прасоўванні і рэалізацыі тураў, у тым ліку сфарміраваных іншымі туроператарамі, уключаючы нерэзідэнтаў, а таксама аказанне асобных паслуг, звязаных з арганізацыяй падарожжаў;
   
   
   • паслуга, звязаная з арганізацыяй турыстычнага падарожжа — паслуга па аказанні ўдзельнікам турыстычнай дзейнасці дапамогі ў набыцці тураў, кансультаванне, браніраванне месцаў, запаўненне дакументаў, неабходных для падарожжа, і іх падача ў адпаведныя органы;
   
   
   • удзельнікі турыстычнай дзейнасці — заказчыкі, турысты, экскурсанты;
   
   
   • фонд адказнасці туроператараў — сукупнасць грашовых сродкаў, якая фарміруецца аб’яднаннем у мэтах кампенсацыі маёмаснай шкоды ўдзельнікам турыстычнай дзейнасці ў выпадку немагчымасці выканання туроператарам абавязацельстваў па дагаворах;
   
   
   • экскурсант — фізічная асоба, якая здзяйсняе экскурсію без начлегу ў краіне (месцы) часовага знаходжання;
   
   
   • экскурсійнае абслугоўванне — дзейнасць па падрыхтоўцы, арганізацыі і правядзенні экскурсій, у тым ліку з выкарыстаннем аўдыёгідаў;
   
   
   • экскурсія — турыстычнае падарожжа на перыяд не больш за 24 гадзіны або наведванне турыстамі, экскурсантамі турыстычных рэсурсаў пад кіраўніцтвам экскурсаводаў, гідаў-перакладчыкаў або іншых асоб, што маюць права праводзіць экскурсіі;
   
   
   • экскурсавод — фізічная асоба, якая валодае ведамі і прафесійнымі навыкамі, неабходнымі для правядзення экскурсій на беларускай або рускай мове.


2. Для мэт гэтага Закона тэрміны «нерэзідэнты» і «рэзідэнты» выкарыстоўваюцца ў значэннях, вызначаных у падпунктах 1.10 і 1.11 пункта 1 артыкула 1 Закона Рэспублікі Беларусь ад 22 ліпеня 2003 г. № 226-З «Аб валютным рэгуляванні і валютным кантролі».

Артыкул 2. Сфера дзеяння гэтага Закона.

1. Гэты Закон рэгулюе грамадскія адносіны, што ўзнікаюць пры:
   • ажыццяўленні турыстычнай дзейнасці;
   • здзейсненні турыстычных падарожжаў;
   • экскурсійным абслугоўванні;
   • арганізацыі і забеспячэнні бяспекі ў сферы турызму.


2. Дзеянне гэтага Закона не распаўсюджваецца на грамадскія адносіны, звязаныя з:
   • дзейнасцю некамерцыйных арганізацый і створаных імі юрыдычных асоб, на якія заканадаўствам ускладзены функцыі па арганізацыі і правядзенні ў Рэспубліцы Беларусь і замежных дзяржавах дзён эканомікі, выстаў, кірмашоў, прэзентацый, сімпозіумаў, канферэнцый, дзелавых візітаў (місій), мерапрыемстваў, накіраваных на атрыманне адукацыі кіраўнікамі і спецыялістамі юрыдычных асоб, індывідуальнымі прадпрымальнікамі і іх работнікамі;
   • здзейсненнем падарожжаў (паездак, перамяшчэння, знаходжання) працягласцю звыш аднаго года.

Артыкул 3. Прававое рэгуляванне адносін у сферы турызму.

1. Адносіны ў сферы турызму рэгулююцца заканадаўствам аб турызме, міжнароднымі дагаворамі Рэспублікі Беларусь, а таксама міжнародна-прававымі актамі, што ўваходзяць у права Еўразійскага эканамічнага саюза.


2. Заканадаўства аб турызме грунтуецца на Канстытуцыі Рэспублікі Беларусь і складаецца з Грамадзянскага кодэкса Рэспублікі Беларусь, гэтага Закона, актаў заканадаўства аб абароне правоў спажыўцоў і іншых актаў заканадаўства.


3. Калі міжнародным дагаворам Рэспублікі Беларусь устаноўлены іншыя правілы, чым прадугледжаныя гэтым Законам, прымяняюцца правілы міжнароднага дагавора.

Артыкул 4. Арганізацыйныя формы турызму. Мэты турыстаў, экскурсантаў.

1. Арганізацыйнымі формамі турызму з’яўляюцца міжнародны і ўнутраны турызм.


2. Міжнародны турызм уключае:
   • выязны турызм — турыстычнае падарожжа грамадзян Рэспублікі Беларусь, а таксама замежных грамадзян і асоб без грамадзянства, якія пастаянна пражываюць у Рэспубліцы Беларусь, за межы тэрыторыі Рэспублікі Беларусь;
   • уязны турызм — турыстычнае падарожжа замежных грамадзян і асоб без грамадзянства, за выключэннем тых, хто пастаянна пражывае ў Рэспубліцы Беларусь, у межах тэрыторыі Рэспублікі Беларусь;
   • унутраны турызм — турыстычнае падарожжа грамадзян Рэспублікі Беларусь, а таксама замежных грамадзян і асоб без грамадзянства, якія пастаянна пражываюць у Рэспубліцы Беларусь, у межах тэрыторыі Рэспублікі Беларусь.


3. Мэтамі турыстаў, экскурсантаў з’яўляюцца наступныя мэты, што выключаюць занятак працоўнай, прадпрымальніцкай або іншай даходнай дзейнасцю, якая аплачваецца і (або) прыносіць прыбытак (даход) з крыніцы ў краіне (месцы) часовага знаходжання:
   • адпачынак;
   • аздараўленне;
   • пазнавальныя мэты;
   • адукацыйныя мэты;
   • паломніцкія мэты;
   • дзелавыя мэты;
   • фізкультурна-спартыўныя мэты;
   • іншыя мэты.

Артыкул 5. Адзіная класіфікацыя відаў турызму ў Рэспубліцы Беларусь.

1. У мэтах маніторынгу развіцця відаў турызму ў Рэспубліцы Беларусь Міністэрствам спорту і турызму вядзецца Адзіная класіфікацыя відаў турызму ў Рэспубліцы Беларусь. Яна ўключае пералік відаў турызму, што развіваюцца ў Рэспубліцы Беларусь, і іх класіфікацыйныя прыкметы.


2. Парадак фарміравання і вядзення Адзінай класіфікацыі відаў турызму ў Рэспубліцы Беларусь вызначаецца Саветам Міністраў Рэспублікі Беларусь.

ГЛАВА 2
ДЗЯРЖАЎНАЕ РЭГУЛЯВАННЕ Ў СФЕРЫ ТУРЫЗМУ

Артыкул 6. Агульныя палажэнні аб дзяржаўным рэгуляванні ў сферы турызму.

Дзяржаўнае рэгуляванне ў сферы турызму ажыццяўляецца Прэзідэнтам Рэспублікі Беларусь, Саветам Міністраў Рэспублікі Беларусь, Міністэрствам спорту і турызму, мясцовымі Саветамі дэпутатаў, мясцовымі выканаўчымі і распарадчымі органамі і іншымі дзяржаўнымі органамі ў межах іх паўнамоцтваў, прадугледжаных гэтым Законам і іншымі актамі заканадаўства.

Артыкул 7. Асноўныя прынцыпы і мэты дзяржаўнага рэгулявання ў сферы турызму.

1. Асноўнымі прынцыпамі дзяржаўнага рэгулявання ў сферы турызму з’яўляюцца:
   • павага і выкананне правоў, свабод і законных інтарэсаў фізічных асоб, у тым ліку індывідуальных прадпрымальнікаў, правоў і законных інтарэсаў юрыдычных асоб;
   • забеспячэнне бяспекі;
   • роўны доступ удзельнікаў турыстычнай дзейнасці да турыстычных паслуг, паслуг, звязаных з арганізацыяй турыстычнага падарожжа, турыстычных рэсурсаў, аб’ектаў турыстычнай індустрыі;
   • развіццё турызму і знешняга гандлю турыстычнымі паслугамі;
   • падтрымка малога прадпрымальніцтва;
   • ахова і развіццё канкурэнцыі, у тым ліку папярэджанне і спыненне манапалістычнай дзейнасці і недабрасумленнай канкурэнцыі;
   • галоснасць і адкрытасць распрацоўкі, прыняцця і прымянення мер дзяржаўнага рэгулявання;
   • папярэджанне шкоднага ўздзеяння турызму на навакольнае асяроддзе.


2. Асноўнымі мэтамі дзяржаўнага рэгулявання ў сферы турызму з’яўляюцца:
   • забеспячэнне правоў фізічных асоб на адпачынак, свабоду перамяшчэння, іншых правоў, што рэалізуюцца ў сферы турызму;
   • абарона правоў, свабод і законных інтарэсаў фізічных асоб, у тым ліку індывідуальных прадпрымальнікаў, правоў і законных інтарэсаў юрыдычных асоб;
   • забеспячэнне роўнага доступу ўдзельнікаў турыстычнай дзейнасці да турыстычных паслуг, паслуг, звязаных з арганізацыяй турыстычнага падарожжа, турыстычных рэсурсаў, аб’ектаў турыстычнай індустрыі;
   • ахова і рацыянальнае выкарыстанне турыстычных рэсурсаў;
   • стварэнне неабходных умоў для знешняга гандлю турыстычнымі паслугамі ў адпаведнасці з міжнароднымі дагаворамі Рэспублікі Беларусь, міжнародна-прававымі актамі, што ўваходзяць у права Еўразійскага эканамічнага саюза, з улікам інтарэсаў удзельнікаў турыстычнай дзейнасці і суб’ектаў турыстычнай індустрыі Рэспублікі Беларусь;
   • фарміраванне ўяўлення аб Рэспубліцы Беларусь як аб краіне, прывабнай для турыстаў, экскурсантаў;
   • развіццё кадравага забеспячэння;
   • развіццё міжнароднага супрацоўніцтва;
   • лічбавізацыя.

Артыкул 8. Прыярытэтныя напрамкі дзяржаўнага рэгулявання ў сферы турызму.

1. Прыярытэтнымі напрамкамі дзяржаўнага рэгулявання ў сферы турызму з’яўляюцца падтрымка турыстычнай індустрыі, развіццё ўнутранага турызму і міжнароднага ўязнога турызму.


2. Для падтрымкі турыстычнай індустрыі, развіцця ўнутранага турызму і міжнароднага ўязнога турызму ў Рэспубліцы Беларусь дзяржавай прымаюцца меры па:
   • стварэнні і забеспячэнні спрыяльных умоў для дзейнасці суб’ектаў турыстычнай індустрыі;
   • правядзенні даследаванняў у сферы турызму;
   • рэалізацыі праграм, праектаў, мерапрыемстваў, накіраваных на падтрымку турыстычнай індустрыі, а таксама на развіццё ўнутранага турызму і міжнароднага ўязнога турызму;
   • стварэнні і развіцці турыстычных зон;
   • стварэнні і функцыянаванні турыстычных інфармацыйных цэнтраў;
   • развіцці экскурсійнага абслугоўвання і распрацоўцы новых маршрутаў экскурсій;
   • удзеле суб’ектаў турыстычнай індустрыі ў выставах, кірмашах і іншых мерапрыемствах, накіраваных на развіццё турыстычнага патэнцыялу Рэспублікі Беларусь і яе адміністрацыйна-тэрытарыяльных адзінак.

Дзяржавай прымаюцца і іншыя меры, накіраваныя на падтрымку турыстычнай індустрыі, развіццё ўнутранага турызму і міжнароднага ўязнога турызму.

Артыкул 9. Паўнамоцтвы Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь у сферы турызму.

Прэзідэнт Рэспублікі Беларусь у сферы турызму вызначае адзіную дзяржаўную палітыку і ажыццяўляе іншыя паўнамоцтвы ў адпаведнасці з Канстытуцыяй Рэспублікі Беларусь, гэтым Законам і іншымі заканадаўчымі актамі.

Артыкул 10. Паўнамоцтвы Савета Міністраў Рэспублікі Беларусь у сферы турызму.

Савет Міністраў Рэспублікі Беларусь у сферы турызму:

• забяспечвае правядзенне адзінай дзяржаўнай палітыкі;
• зацвярджае дзяржаўныя праграмы ў сферы турызму;
• устанаўлівае парадак і ўмовы стварэння і функцыянавання турыстычных інфармацыйных цэнтраў, а таксама іх уліку;
• зацвярджае Правілы аказання турыстычных паслуг;
• зацвярджае тыпавую форму дагавора аб аказанні турыстычных паслуг;
• ажыццяўляе іншыя паўнамоцтвы ў адпаведнасці з Канстытуцыяй Рэспублікі Беларусь, гэтым Законам, іншымі законамі і актамі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь.

Артыкул 11. Паўнамоцтвы Міністэрства спорту і турызму ў сферы турызму.

Міністэрства спорту і турызму ў сферы турызму:

• з'яўляецца рэспубліканскім органам дзяржаўнага кіравання, які праводзіць адзіную дзяржаўную палітыку;
• ажыццяўляе каардынацыю дзейнасці іншых органаў дзяржаўнага кіравання, мясцовых выканаўчых і распарадчых органаў;
• стварае ўмовы для развіцця турызму;
• фарміруе праекты дзяржаўных праграм у сферы турызму;
• ажыццяўляе ў межах сваёй кампетэнцыі інфармаванне ўдзельнікаў і суб’ектаў турыстычнай дзейнасці па пытаннях абароны правоў, свабод і законных інтарэсаў удзельнікаў турыстычнай дзейнасці, правоў і законных інтарэсаў суб’ектаў турыстычнай дзейнасці;
• запытвае ў пісьмовай форме ў суб’ектаў турыстычнай дзейнасці з мэтай аналізу праблемных пытанняў ажыццяўлення турыстычнай дзейнасці дакументы, справаздачы, звесткі або іншыя матэрыялы па пытаннях, звязаных з ажыццяўленнем турыстычнай дзейнасці, за выключэннем звестак, што складаюць камерцыйную або іншую ахоўваемую законам таямніцу, звестак, што змяшчаюць персанальныя дадзеныя;
• прадстаўляе ў межах сваёй кампетэнцыі ў Міністэрства антыманапольнага рэгулявання і гандлю па яго запытах інфармацыю аб зваротах удзельнікаў турыстычнай дзейнасці і іншую інфармацыю;
• ажыццяўляе іншыя паўнамоцтвы ў адпаведнасці з гэтым Законам і іншымі актамі заканадаўства.

Артыкул 12. Паўнамоцтвы мясцовых Саветаў дэпутатаў, мясцовых выканаўчых і распарадчых органаў у сферы турызму.

1. Мясцовыя Саветы дэпутатаў у межах сваёй кампетэнцыі ў сферы турызму:
   • вызначаюць асноўныя задачы і напрамкі развіцця турызму на тэрыторыі адпаведных адміністрацыйна-тэрытарыяльных адзінак Рэспублікі Беларусь;
   • уносяць прапановы па фарміраванні дзяржаўных праграм у сферы турызму;
   • зацвярджаюць рэгіянальныя комплексы мерапрыемстваў, якія забяспечваюць рэалізацыю дзяржаўных праграм у сферы турызму і прадугледжваюць фінансаванне за кошт сродкаў мясцовых бюджэтаў;
   • ажыццяўляюць іншыя паўнамоцтвы ў адпаведнасці з актамі заканадаўства.

Артыкул 13. Дзяржаўныя праграмы ў сферы турызму.

1. У мэтах забеспячэння развіцця турызму, рэалізацыі асноўных напрамкаў дзяржаўнай палітыкі, вырашэння актуальных праблем у сферы турызму ў Рэспубліцы Беларусь распрацоўваюцца і зацвярджаюцца дзяржаўныя праграмы ў сферы турызму.


2. Фінансаванне дзяржаўных праграм у сферы турызму ажыццяўляецца ў парадку, устаноўленым заканадаўствам, у межах сродкаў рэспубліканскага і (або) мясцовых бюджэтаў, прадугледжаных на гэтыя мэты, і іншых крыніц, не забароненых заканадаўствам.

Артыкул 14. Міжведамасны экспертна-каардынацыйны савет па турызме пры Савеце Міністраў Рэспублікі Беларусь

1. Міжведамасны экспертна-каардынацыйны савет па турызме пры Савеце Міністраў Рэспублікі Беларусь ствараецца ў мэтах удасканалення ўзаемадзеяння дзяржаўных органаў, грамадскіх арганізацый (аб’яднанняў), асацыяцый (саюзаў) і іншых арганізацый па пытаннях:
   • стварэння спрыяльных умоў для ўстойлівага развіцця турызму ў Рэспубліцы Беларусь;
   • павышэння эканамічнай эфектыўнасці турызму;
   • фарміравання канкурэнтнага асяроддзя ў сферы турызму;
   • абароны ўнутранага рынку турыстычных паслуг;
   • рэалізацыі прыярытэтных напрамкаў і асноўных мэт дзяржаўнага рэгулявання ў сферы турызму;
   • правядзення адзінай дзяржаўнай палітыкі ў сферы турызму;
   • прыцягнення і эфектыўнага выкарыстання фінансавых рэсурсаў для рэалізацыі праграм, праектаў, мерапрыемстваў, накіраваных на падтрымку турыстычнай індустрыі, а таксама на развіццё ўнутранага турызму і міжнароднага ўязнога турызму;
   • рэалізацыі міжнародных дагавораў Рэспублікі Беларусь, міжнародна-прававых актаў, што ўваходзяць у права Еўразійскага эканамічнага саюза, і міжнародных праграм па пытаннях падтрымкі і развіцця турызму;
   • забеспячэння і абароны інтарэсаў удзельнікаў турыстычнай дзейнасці і суб’ектаў турыстычнай індустрыі ў сферы турызму;
   • удасканалення заканадаўства аб турызме.


2. Палажэнне аб Міжведамасным экспертна-каардынацыйным савеце па турызме пры Савеце Міністраў Рэспублікі Беларусь і яго склад зацвярджаюцца Саветам Міністраў Рэспублікі Беларусь.

ГЛАВА 3
ТУРЫСТЫЧНЫЯ ЗОНЫ. ТУРЫСТЫЧНЫЯ ІНФАРМАЦЫЙНЫЯ ЦЭНТРЫ

Артыкул 15. Турыстычныя зоны.

1. Турыстычныя зоны ствараюцца з улікам прапаноў мясцовых выканаўчых і распарадчых органаў, іншых юрыдычных асоб, фізічных асоб, у тым ліку індывідуальных прадпрымальнікаў. Збор прапаноў аб стварэнні турыстычных зон ажыццяўляе Міністэрства спорту і турызму. Іншыя пытанні стварэння турыстычных зон, не ўрэгуляваныя гэтым Законам, рэгулююцца ў парадку, устаноўленым Саветам Міністраў Рэспублікі Беларусь.


2. Рашэнне аб стварэнні турыстычнай зоны прымаецца Саветам Міністраў Рэспублікі Беларусь па ўзгадненні з Прэзідэнтам Рэспублікі Беларусь на падставе заключэнняў Міністэрства спорту і турызму, мясцовых выканаўчых і распарадчых органаў аб мэтазгоднасці і эфектыўнасці яе стварэння.


3. Прыярытэтныя напрамкі дзейнасці ў турыстычных зонах, умовы і асаблівасці яе ажыццяўлення вызначаюцца Прэзідэнтам Рэспублікі Беларусь.


4. Дзейнасць, якая ажыццяўляецца ў турыстычных зонах і не забаронена заканадаўствам, не павінна перашкаджаць мэтам стварэння турыстычных зон.

Артыкул 16. Турыстычныя інфармацыйныя цэнтры.

1. Турыстычныя інфармацыйныя цэнтры ствараюцца на тэрыторыі Рэспублікі Беларусь і за яе межамі мясцовымі выканаўчымі і распарадчымі органамі, іншымі юрыдычнымі асобамі, фізічнымі асобамі, у тым ліку індывідуальнымі прадпрымальнікамі.

   Забеспячэнне функцыянавання турыстычных інфармацыйных цэнтраў, створаных мясцовымі выканаўчымі і распарадчымі органамі ў форме дзяржаўных устаноў, ажыццяўляецца за кошт сродкаў адпаведных мясцовых бюджэтаў і іншых крыніц, не забароненых заканадаўствам.

2. Турыстычныя інфармацыйныя цэнтры ажыццяўляюць збор, назапашванне, апрацоўку, аналіз і распаўсюджванне інфармацыі аб:
   • турыстычных рэсурсах;
   • прапанаваных экскурсіях;
   • культурных мерапрыемствах, што арганізуюцца на тэрыторыі Рэспублікі Беларусь;
   • раскладзе руху грамадскага транспарту;
   • іншай інфармацыі, неабходнай для ўдзельнікаў і суб’ектаў турыстычнай дзейнасці.

Інфармацыя, прадугледжаная часткай першай гэтага пункта, не павінна насіць рэкламны характар.

3. Турыстычныя інфармацыйныя цэнтры маюць права:
   • ажыццяўляць збор, назапашванне, апрацоўку, аналіз і распаўсюджванне інфармацыі, прадугледжанай часткай першай пункта 2 гэтага артыкула;
   • ажыццяўляць прадпрымальніцкую дзейнасць;
   • удзельнічаць у мерапрыемствах, накіраваных на развіццё турыстычнага патэнцыялу Рэспублікі Беларусь і яе адміністрацыйна-тэрытарыяльных адзінак.


4. Турыстычныя інфармацыйныя цэнтры абавязаны:
   • забяспечваць актуальнасць інфармацыі, прадугледжанай часткай першай пункта 2 гэтага артыкула;
   • выконваць патрабаванні заканадаўства, у тым ліку аб інфармацыі, інфарматызацыі і абароне інфармацыі.
5. Турыстычныя інфармацыйныя цэнтры могуць мець іншыя правы і несці іншыя абавязкі ў адпаведнасці з заканадаўчымі актамі.


6. Турыстычныя інфармацыйныя цэнтры павінны быць абазначаны інфармацыйным знакам, на зялёным фоне якога размешчана літара «і» белага колеру, які змяшчаецца на шыльдзе, інфармацыйным стэндзе (табло) у месцы знаходжання турыстычнага інфармацыйнага цэнтра.


7. Стварэнне турыстычных інфармацыйных цэнтраў за межамі тэрыторыі Рэспублікі Беларусь ажыццяўляецца ў парадку і на ўмовах, што ўстанаўліваюцца заканадаўствам замежнай дзяржавы, у якой ствараецца такі інфармацыйны цэнтр, з выкананнем патрабаванняў, устаноўленых гэтым Законам і іншымі актамі заканадаўства.

ГЛАВА 4
ТУРЫСТЫЧНАЯ ДЗЕЙНАСЦЬ

Артыкул 17. Ажыццяўленне турыстычнай дзейнасці ў Рэспубліцы Беларусь.

Ажыццяўляць турыстычную дзейнасць у Рэспубліцы Беларусь маюць права выключна суб’екты турыстычнай дзейнасці — рэзідэнты, калі іншае не прадугледжана міжнароднымі дагаворамі Рэспублікі Беларусь.

Артыкул 18. Правы і абавязкі ўдзельнікаў турыстычнай дзейнасці.

1. Удзельнікі турыстычнай дзейнасці маюць права на:
   • неабходную і дакладную інфармацыю пра тур, туроператара, які сфармаваў тур, дакладны час пачатку турыстычнага падарожжа, іншую інфармацыю, прадугледжаную заканадаўствам аб абароне правоў спажыўцоў, а пры міжнародным выязным турызме — таксама на інфармацыю, прадугледжаную пятым абзацам пункта 3 артыкула 19 і пунктам 2 артыкула 20 гэтага Закона;
   • свабоду перамяшчэння, свабодны доступ да турыстычных рэсурсаў з улікам абмежавальных мер, прынятых у краіне (месцы) часовага знаходжання (транзітнага праезду);
   • абарону сваіх правоў, свабод і законных інтарэсаў;
   • належную якасць і бяспеку аказваемых турыстычных паслуг;
   • кампенсацыю шкоды ў парадку, устаноўленым гэтым Законам і іншымі заканадаўчымі актамі.


2. Удзельнікі турыстычнай дзейнасці абавязаны:
   • выконваць заканадаўства краіны (месца) часовага знаходжання (транзітнага праезду), паважаць палітычны і сацыяльны лад, звычаі, традыцыі, рэлігіі насельніцтва наведвальных краін;
   • беражліва адносіцца да навакольнага асяроддзя, культурных каштоўнасцяў;
   • выконваць правілы ўезду і выезду краіны (месца) часовага знаходжання (транзітнага праезду);
   • самастойна азнаёміцца і кіравацца правіламі выезду з тэрыторыі Рэспублікі Беларусь і ўезду на тэрыторыю Рэспублікі Беларусь;
   • выконваць правілы асабістай бяспекі турыста, экскурсанта;
   • выконваць умовы дагавора аб аказанні турыстычных паслуг.


3. Удзельнікі турыстычнай дзейнасці могуць мець іншыя правы і несці іншыя абавязкі ў адпаведнасці з гэтым Законам і іншымі заканадаўчымі актамі.

Артыкул 19. Правы і абавязкі суб’ектаў турыстычнай дзейнасці.

1. Суб’екты турыстычнай дзейнасці маюць права на:
   • прасоўванне і рэалізацыю тураў;
   • атрыманне ў парадку, устаноўленым заканадаўствам, у дзяржаўных органах, іншых арганізацыях у межах кампетэнцыі інфармацыі, звязанай з ажыццяўленнем сваёй дзейнасці;
   • накіраванне ў Міністэрства спорту і турызму прапаноў па ўключэнні мерапрыемстваў у сферы турызму ў праекты дзяржаўных праграм у сферы турызму;
   • аказанне паслуг, звязаных з арганізацыяй турыстычнага падарожжа;
   • кампенсацыю шкоды ў парадку, устаноўленым грамадзянскім і грамадзянска-працэсуальным заканадаўствам.


2. Туроператары дадаткова да правоў, прадугледжаных пунктам 1 гэтага артыкула, маюць права на:
   • фарміраванне тура па ўласным меркаванні, па заказе ўдзельнікаў турыстычнай дзейнасці або суб’ектаў турыстычнай індустрыі;
   • вызначэнне мінімальнай колькасці турыстаў, экскурсантаў, неабходнай для здзяйснення турыстычнага падарожжа.


3. Суб’екты турыстычнай дзейнасці абавязаны:
   • прымаць неабходныя меры, накіраваныя на павагу, выкананне і абарону правоў, свабод і законных інтарэсаў удзельнікаў турыстычнай дзейнасці;
   • прадастаўляць удзельнікам турыстычнай дзейнасці неабходную і дакладную інфармацыю пра тур, туроператара, які сфармаваў тур, іншую інфармацыю, прадугледжаную заканадаўствам аб абароне правоў спажыўцоў, а пры міжнародным выязным турызме — таксама інфармацыю, прадугледжаную пунктам 2 артыкула 20 гэтага Закона;
   • ажыццяўляць падбор тураў удзельнікам турыстычнай дзейнасці ў адпаведнасці з іх патрэбамі і інтарэсамі, не дапускаць памылак і (або) недакладнасцяў пры афармленні і (або) браніраванні выбранага тура, у тым ліку пры выкарыстанні аўтаматызаваных інфармацыйных сістэм;
   • пры ажыццяўленні дзейнасці ў сферы міжнароднага выязнога турызму прадастаўляць удзельнікам турыстычнай дзейнасці інфармацыю аб забеспячэнні выканання туроператарам, які сфармаваў тур, абавязацельстваў па дагаворах аб аказанні турыстычных паслуг у сферы міжнароднага выязнога турызму з выкарыстаннем спосабаў забеспячэння выканання абавязацельстваў туроператарам, а таксама аб парадку звароту ўдзельнікаў турыстычнай дзейнасці па кампенсацыю маёмаснай шкоды ў выпадку немагчымасці выканання туроператарам абавязацельстваў;
   • паведамляць удзельнікам турыстычнай дзейнасці дакладны час пачатку турыстычнага падарожжа не пазней чым за суткі да даты пачатку падарожжа або ў момант заключэння дагавора аб аказанні турыстычных паслуг, калі да пачатку падарожжа застаецца менш за суткі;
   • забяспечваць належную якасць і бяспеку турыстычных паслуг;
   • кампенсаваць у парадку, устаноўленым гэтым Законам і іншымі заканадаўчымі актамі, шкоду, прычыненую ўдзельнікам турыстычнай дзейнасці;
   • выконваць умовы дагавора аб аказанні турыстычных паслуг;
   • прадастаўляць у пісьмовай форме па запыце Міністэрства спорту і турызму або мясцовых выканаўчых і распарадчых органаў дакументы, справаздачы, звесткі або іншыя матэрыялы па пытаннях, звязаных з ажыццяўленнем турыстычнай дзейнасці, за выключэннем звестак, што складаюць камерцыйную або іншую ахоўваемую законам таямніцу, звестак, што змяшчаюць персанальныя дадзеныя, у тэрмін, указаны ў гэтым запыце (не менш за два рабочыя дні).


4. Прадастаўленне ўдзельнікам турыстычнай дзейнасці інфармацыі, прадугледжанай трэцім, пятым і шостым абзацамі пункта 3 гэтага артыкула, у межах дагавора аб аказанні турыстычных паслуг ажыццяўляецца туроператарам, які сфармаваў тур, або турагентам, калі рэалізацыя тура заказчыку ажыццяўляецца праз турагента.


5. Суб’екты турыстычнай дзейнасці могуць мець іншыя правы і несці іншыя абавязкі ў адпаведнасці з гэтым Законам і іншымі заканадаўчымі актамі.

Артыкул 20. Прадастаўленне суб’ектамі турыстычнай дзейнасці інфармацыі аб выкананні правіл асабістай бяспекі турыста, экскурсанта.

1. Пры міжнародным выязным турызме суб’екты турыстычнай дзейнасці абавязаны да заключэння дагавора аб аказанні турыстычных паслуг прадставіць заказчыку інфармацыю аб выкананні правіл асабістай бяспекі турыста, экскурсанта, што пацвярджаецца подпісам заказчыка на апошняй старонцы дагавора аб аказанні турыстычных паслуг.

   Заказчык абавязаны прадставіць турыстам, экскурсантам, якім аказваюцца турыстычныя паслугі на падставе заключанага ім дагавора аб аказанні турыстычных паслуг, інфармацыю аб выкананні правіл асабістай бяспекі турыста, экскурсанта ў пісьмовай форме або іншым спосабам, які дазваляе пацвердзіць прадастаўленне заказчыкам такой інфармацыі.

2. Правілы асабістай бяспекі турыста, экскурсанта ўключаюць інфармацыю аб:
   • патрабаваннях да фізічнага стану турыста, экскурсанта (узроставыя абмежаванні, стан здароўя і іншыя патрабаванні);
   • асноўных правілах уезду і выезду краіны (месца) часовага знаходжання (транзітнага праезду), уключаючы інфармацыю аб асаблівасцях праходжання пашпартнага, візавага, мытнага і іншага кантролю, зборах, якія выплачваюцца турыстам, экскурсантам падчас здзяйснення турыстычнага падарожжа, у тым ліку ў пунктах пропуску і прыбыцця (аэрапортах, партах і іншых);
   • неабходнасці прадастаўлення гарантый аплаты медыцынскай дапамогі для ўезду ў краіну (месца) часовага знаходжання ў выпадку, калі заканадаўствам такой краіны прадугледжаны адпаведныя патрабаванні;
   • звычаях, традыцыях насельніцтва краіны (месца) часовага знаходжання (транзітнага праезду), рэлігійных абрадах, святынях, культурных каштоўнасцях, стане навакольнага асяроддзя, санітарна-эпідэміялагічнай абстаноўцы ў наведвальнай краіне;
   • правілах паводзінаў турыста, экскурсанта пры ўзнікненні абставінаў непераадольнай сілы або іншых непрадбачаных сітуацый;
   • тэлефонах і адрасах дыпламатычных прадстаўніцтваў або консульскіх устаноў дзяржавы грамадзянскай прыналежнасці або звычайнага месца жыхарства турыста, экскурсанта ў краіне (месцы) часовага знаходжання (транзітнага праезду) альбо іншых арганізацый, да якіх можна звярнуцца для абароны правоў, свабод і законных інтарэсаў турыстаў, экскурсантаў;
   • кантактных дадзеных прадстаўнікоў выканаўцы, з якімі турыст, экскурсант павінен падтрымліваць сувязь падчас здзяйснення турыстычнага падарожжа.


3. Інфармацыя, прадугледжаная пунктам 2 гэтага артыкула, прадастаўляецца суб’ектамі турыстычнай дзейнасці ў наступным парадку:
   • пры рэалізацыі тураў суб’ектам турыстычнай дзейнасці — у рамках не забароненых заканадаўствам дагавораў, заключаных паміж суб’ектамі турыстычнай дзейнасці;
   • пры рэалізацыі тураў заказчыкам — у рамках дагавораў аб аказанні турыстычных паслуг.

Артыкул 21. Фарміраванне, прасоўванне і рэалізацыя тура.

1. Фарміраванне тура ажыццяўляецца туроператарам шляхам фарміравання комплексу турыстычных паслуг, а таксама складання праграмы турыстычнага падарожжа.

   Да фарміравання тура таксама адносіцца набыццё туроператарам права на рэалізацыю тура, сфарміраванага туроператарам-нерэзідэнтам.

2. У комплекс турыстычных паслуг уключаюцца паслугі, якія туроператар аказвае самастойна і (або) правы на аказанне якіх ён набывае на падставе дагавораў з іншымі суб’ектамі турыстычнай індустрыі, у тым ліку нерэзідэнтамі.


3. Праграма турыстычнага падарожжа ўключае інфармацыю аб:
   • маршруце турыстычнага падарожжа, даце і месцы пачатку і заканчэння турыстычнага падарожжа;
   • парадку сустрэчы і праводзін, суправаджэнні турыста, экскурсанта;
   • характарыстыцы транспартных сродкаў, што ажыццяўляюць перавозку турыста, экскурсанта, тэрмінах стыковак (перасадках) рэйсаў;
   • характарыстыцы сродкаў размяшчэння турыстаў, у тым ліку іх месцазнаходжанні, класіфікацыі згодна з заканадаўствам краіны (месца) часовага знаходжання, правілах часовага пражывання, а таксама іншай абавязковай інфармацыі, прадугледжанай заканадаўствам краіны (месца) часовага знаходжання;
   • парадку забеспячэння харчаваннем турыста, экскурсанта падчас здзяйснення турыстычнага падарожжа;
   • пераліку і характарыстыцы іншых аказваемых турыстычных паслуг;
   • найменні і месцы знаходжання туроператара, які сфармаваў тур.
4. Прасоўванне тура ўключае комплекс мер, накіраваных на фарміраванне попыту на гэты тур, у тым ліку з дапамогай рэкламы, удзелу ў спецыялізаваных выставах, кірмашах, стварэння інтэрнэт-парталаў, выдання каталогаў, буклетаў, публікацыі ў сродках масавай інфармацыі.


5. Рэалізацыя тура суб’екту турыстычнай дзейнасці ажыццяўляецца на падставе не забароненага заканадаўствам дагавора, заключанага паміж суб’ектамі турыстычнай дзейнасці.

   Рэалізацыя тура заказчыку ажыццяўляецца на падставе дагавора аб аказанні турыстычных паслуг, заключанага ад імя туроператара, які сфармаваў тур.

Артыкул 22. Дагавор аб аказанні турыстычных паслуг.

1. Па дагаворы аб аказанні турыстычных паслуг выканаўца абавязуецца па заданні заказчыка аказаць турыстычныя паслугі, а заказчык абавязуецца іх аплаціць. Да дагавора аб аказанні турыстычных паслуг прымяняюцца правілы, устаноўленыя заканадаўствам для дагавора ўзнагароджанага аказання паслуг.


2. Дагаворам аб аказанні турыстычных паслуг можа быць прадугледжана выкананне ўсіх або часткі абавязацельстваў выканаўцы па гэтым дагаворы прыцягнутымі ім іншымі суб’ектамі турыстычнай індустрыі.

   Выканаўца нясе адказнасць перад заказчыкам за невыкананне або неналежнае выкананне абавязацельстваў па дагаворы аб аказанні турыстычных паслуг прыцягнутымі ім іншымі суб’ектамі турыстычнай індустрыі.

3. Дагавор аб аказанні турыстычных паслуг заключаецца ў пісьмовай форме і, акрамя істотных умоў, вызначаных заканадаўствам, павінен утрымліваць наступныя істотныя ўмовы:
   • кошт турыстычных паслуг (з указаннем агульнага кошту турыстычных паслуг, а таксама кошту кожнай паслугі, якая ўваходзіць у комплекс турыстычных паслуг), тэрміны і парадак іх аплаты;
   • звесткі аб выканаўцы: найменне суб’екта турыстычнай дзейнасці (прозвішча, уласнае імя, імя па бацьку (калі маецца) індывідуальнага прадпрымальніка), месца знаходжання (месца жыхарства), банкаўскія рэквізіты;
   • звесткі аб заказчыку: прозвішча, уласнае імя, імя па бацьку (калі маецца) фізічнай асобы, у тым ліку індывідуальнага прадпрымальніка, месца жыхарства, найменне (фірменнае найменне) юрыдычнай асобы, месца знаходжання, кантактныя дадзеныя;
   • звесткі аб турыстах, экскурсантах, якім аказваюцца турыстычныя паслугі: прозвішча, уласнае імя, імя па бацьку (калі маецца), дата нараджэння, дадзеныя дакумента, што сведчыць асобу, месца жыхарства, правы і абавязкі;
   • праграму турыстычнага падарожжа;
   • правы, абавязкі і адказнасць бакоў;
   • умовы змянення і скасавання дагавора аб аказанні турыстычных паслуг;
   • парадак урэгулявання спрэчак, што ўзніклі паміж удзельнікамі турыстычнай дзейнасці і выканаўцам, і кампенсацыі шкоды;
   • іншыя ўмовы, адносна якіх па заяве аднаго з бакоў павінна быць дасягнута пагадненне.

Пры міжнародным выязным турызме дагавор аб аказанні турыстычных паслуг нароўні з істотнымі ўмовамі, вызначанымі часткай першай гэтага пункта, таксама павінен утрымліваць наступныя істотныя ўмовы:

• звесткі аб арганізацыі, што забяспечвае выкананне туроператарам абавязацельстваў па дагаворах аб аказанні турыстычных паслуг у сферы міжнароднага выязнога турызму: найменне арганізацыі, месца знаходжання, кантактныя дадзеныя;
• пералік выдаткаў, што кампенсуюцца ўдзельнікам турыстычнай дзейнасці, у тым ліку дадатковых выдаткаў, калі адказнасць туроператара застрахавана або забяспечана банкаўскай гарантыяй у забеспячэнне выканання абавязацельстваў пры прычыненні маёмаснай шкоды (далей — банкаўская гарантыя);
• парадак і тэрміны звароту ўдзельніка турыстычнай дзейнасці з пісьмовай заявай (па банкаўскай гарантыі — з пісьмовым патрабаваннем) аб выплатах у лік кампенсацыі маёмаснай шкоды.


4. Рэалізацыя тура выканаўцам заказчыку ажыццяўляецца самастойна альбо праз турагента.

   Пры рэалізацыі тура турагентам дагавор павінен утрымліваць звесткі аб паўнамоцтвах турагента ажыццяўляць юрыдычныя дзеянні ад імя туроператара, што пацвярджаюцца даверанасцю або дагаворам з выканаўцам.

5. Заказчык ажыццяўляе аплату поўнага кошту турыстычных паслуг выканаўцу або турагенту ў тэрміны і парадку, прадугледжаныя дагаворам.


6. Дагавор у пісьмовай форме можа быць заключаны шляхам складання аднаго тэкставага дакумента (у тым ліку ў электронным выглядзе) або шляхам абмену дакументамі, уключаючы электронныя, падпісанымі бакамі асабіста або з выкарыстаннем сродкаў сувязі, камп’ютарных праграм, інфармацыйных сістэм і сетак, калі такі спосаб падпісання дазваляе дакладна ідэнтыфікаваць бакі (факсімільнае ўзнаўленне, электронны лічбавы подпіс ці іншы аналаг). Гэта не павінна супярэчыць заканадаўству і пагадненню бакоў.

Для заключэння дагавора ў электронным выглядзе павінна выкарыстоўвацца інфармацыйная сістэма, што забяспечвае электронны абмен інфармацыяй згодна з заканадаўствам аб інфармацыі і яе абароне.

У якасці такой інфармацыйнай сістэмы можа выкарыстоўвацца афіцыйны сайт выканаўцы або турагента з выкананнем адпаведных патрабаванняў.

Для заключэння дагавора ў электронным выглядзе ўдзельнікі турыстычнай дзейнасці падаюць інфармацыю аб выбраным туры, а таксама звесткі, прадугледжаныя абзацамі чацвёртым і пятым часткі першай пункта 3, размяшчаючы іх у сістэме, указанай вышэй.

Пры заключэнні, змене, скасаванні дагавора або аднабаковага адмовы ад выканання абавязацельстваў выканаўца або турагент абавязаны выдаць пацверджанне з сістэмы ў выглядзе адпаведнага дакумента.

Парадак выдачы такога пацверджання рэгулюецца Правіламі аказання турыстычных паслуг.

7. Кожны з бакоў мае права патрабаваць у пісьмовай форме змянення або скасавання дагавора ў сувязі з істотным змяненнем абставін, а таксама адмовіцца ад выканання абавязацельстваў у парадку, прадугледжаным гэтым Законам і Грамадзянскім кодэксам.

Вяртанне грашовых сродкаў пры скасаванні дагавора — цягам 14 каляндарных дзён з моманту прад’яўлення патрабавання, альбо ў тэрмін, вызначаны пунктам 2 артыкула 38-1 Закона Рэспублікі Беларусь «Аб абароне правоў спажыўцоў».

Артыкул 23. Аказанне турыстычных паслуг, паслуг, звязаных з арганізацыяй турыстычнага падарожжа, патрабаванні да іх якасці.

1. Аказанне турыстычных паслуг, паслуг, звязаных з арганізацыяй турыстычнага падарожжа, ажыццяўляецца ў адпаведнасці з гэтым Законам, Правіламі аказання турыстычных паслуг і іншымі актамі заканадаўства.


2. Аказанне турыстычных паслуг выканаўцам удзельнікам турыстычнай дзейнасці ажыццяўляецца на падставе дагавора аб аказанні турыстычных паслуг.


3. Аказанне паслуг, звязаных з арганізацыяй турыстычнага падарожжа, ажыццяўляецца на падставе:
   • дагавора аб аказанні турыстычных паслуг — калі паслугі, звязаныя з арганізацыяй турыстычнага падарожжа, з'яўляюцца часткай комплексу турыстычных паслуг;
   • дагавора ўзнагароджанага аказання паслуг — калі аказанне паслуг, звязаных з арганізацыяй турыстычнага падарожжа, ажыццяўляецца не ў комплексе турыстычных паслуг.

Па дагаворы ўзнагароджанага аказання паслуг, звязаных з арганізацыяй турыстычнага падарожжа, выканаўца абавязуецца па заданні заказчыка аказаць такія паслугі, а заказчык абавязуецца іх аплаціць. Да такога дагавора прымяняюцца правілы, устаноўленыя заканадаўствам для дагавора ўзнагароджанага аказання паслуг.

4. Якасць турыстычных паслуг павінна адпавядаць патрабаванням дагавора аб аказанні турыстычных паслуг, а якасць паслуг, звязаных з арганізацыяй турыстычнага падарожжа, — патрабаванням дагавораў, прадугледжаных часткай першай пункта 3 гэтага артыкула.

Пры адсутнасці або няпоўнасці прававога рэгулявання якасці паслуг яна павінна адпавядаць патрабаванням, звычайна прад’яўляемым да паслуг адпаведнага тыпу.

Калі заканадаўствам краіны (месца) часовага знаходжання ўстаноўлены абавязковыя патрабаванні да якасці турыстычных паслуг, такія паслугі павінны аказвацца з выкананнем гэтых патрабаванняў.

Артыкул 24. Аднабаковая адмова ад выканання абавязацельстваў па дагаворы аб аказанні турыстычных паслуг, дагаворы ўзнагароджанага аказання паслуг, звязаных з арганізацыяй турыстычнага падарожжа.

1. Заказчык мае права ў аднабаковым парадку адмовіцца ад выканання абавязацельстваў па дагаворы аб аказанні турыстычных паслуг пры ўмове аплаты выканаўцу фактычна панесеных расходаў.

   Да фактычна панесеных расходаў адносяцца выдаткі па паслугах, аказаных выканаўцам асабіста, а таксама выдаткі па паслугах, аказаных у рамках тура прыцягнутымі ім іншымі суб’ектамі турыстычнай індустрыі.

   Выдаткі выканаўцы, звязаныя з аплатай сувязі, камунальных паслуг, арэнды офіса, выдаткі турагента, звязаныя з безнаяўнымі разлікамі, іншыя выдаткі, звязаныя з ажыццяўленнем прадпрымальніцкай дзейнасці, не лічацца фактычна панесенымі.

   Фактычна панесеныя выдаткі лічацца пацверджанымі пры наяўнасці ў выканаўцы:

   • плацежных дакументаў па выдатках у рамках тура з дакладным указаннем крыніцы аплаты;
   • іншых дакументаў, што дэталізуюць фактычна панесеныя выдаткі (пры наяўнасці).

   Дакументы на замежнай мове павінны суправаджацца перакладам на беларускую або рускую мову.

   Пры непацверджанні выдаткаў, адмове ў прадастаўленні дакументаў або адсутнасці ўказання крыніцы фінансавання, выканаўца абавязаны вярнуць заказчыку ўсе грашовыя сродкі за турыстычныя паслугі ў поўным аб'ёме.

2. Выканаўца мае права адмовіцца ад выканання абавязацельстваў толькі пры ўмове поўнай кампенсацыі стратаў заказчыку.

   Калі адмова адбываецца падчас турыстычнага падарожжа, выканаўца абавязаны па жаданні турыста, экскурсанта арганізаваць іх вяртанне на ўмовы не горшыя за прадугледжаныя дагаворам.

3. Правілы, устаноўленыя пунктам 1 і часткай першай пункта 2 гэтага артыкула, распаўсюджваюцца на дагаворы ўзнагароджанага аказання паслуг, звязаных з арганізацыяй турыстычнага падарожжа, калі такія паслугі не ўваходзяць у комплекс турыстычных паслуг.

Артыкул 25. Прэтэнзійны парадак урэгулявання спрэчак.

1. Да звароту ў суд з іскам па спрэчках, што ўзнікаюць з дагавора аб аказанні турыстычных паслуг, абавязковым з’яўляецца накіраванне ўдзельнікам турыстычнай дзейнасці адпаведнай прэтэнзіі выканаўцу, калі іншае не прадугледжана дагаворам.

   Прэтэнзійны парадак урэгулявання спрэчак, устаноўлены часткай першай гэтага пункта, не распаўсюджваецца на выпадкі прычынення ўдзельніку турыстычнай дзейнасці маёмаснай шкоды ў сувязі з надыходам выпадкаў немагчымасці выканання туроператарам абавязацельстваў.

2. Калі тур удзельніку турыстычнай дзейнасці рэалізуецца турагентам, прэтэнзія накіроўваецца ў адрас выканаўцы праз турагента.


3. Прэтэнзія ўдзельніка турыстычнай дзейнасці, які з’яўляецца юрыдычнай асобай або індывідуальным прадпрымальнікам, разглядаецца на працягу трыццаці дзён з дня яе прад’яўлення. Калі ўдзельнік з’яўляецца фізічнай асобай, прэтэнзія разглядаецца на працягу сямі каляндарных дзён з дня яе прад’яўлення, а пры неабходнасці правядзення экспертызы — на працягу чатырнаццаці каляндарных дзён.


4. Прэтэнзійны парадак, устаноўлены часткай першай пункта 1 і пунктам 3 гэтага артыкула, распаўсюджваецца таксама на аказанне паслуг, звязаных з арганізацыяй турыстычнага падарожжа.

Артыкул 26. Немагчымасць выканання туроператарам абавязацельстваў па дагаворах аб аказанні турыстычных паслуг у сферы міжнароднага выязнога турызму.

1. Да выпадкаў немагчымасці выканання туроператарам абавязацельстваў адносяцца:
   • адкрыццё конкурснага вытворчасці ў дачыненні да туроператара;
   • спыненне туроператарам дзейнасці ў сферы міжнароднага выязнога турызму або туроператарскай дзейнасці ў цэлым;
   • прыманне рашэння аб ліквідацыі туроператара ў адпаведнасці з заканадаўствам аб дзяржаўнай рэгістрацыі і ліквідацыі (спыненні дзейнасці) юрыдычных асоб і індывідуальных прадпрымальнікаў;
   • наяўнасць рашэння (пастановы) аб прыпыненні аперацый па рахунках і (або) пастановы (вызначэння) аб накладанні арыштa на грашовыя сродкі на рахунках туроператара, прынятых (вынесеных) упаўнаважаным органам (службовай асобай);
   • абставіны непераадольнай сілы, што ўзніклі і прызнаныя такімі ў краіне (месцы) часовага знаходжання (транзітнага праезду) — у дачыненні да дагавораў, якія прадугледжваюць здзяйсненне падарожжа ў гэтую краіну (месца);
   • прыманне замежнай дзяржавай рашэння аб абмежаванні ўезду турыстаў, экскурсантаў у краіну (месца) часовага знаходжання (транзітнага праезду) або ўзнікненне абставінаў, што сведчаць аб пагрозе прычынення шкоды іх жыццю, здароўю або маёмасці.


2. Не дапускаецца заключэнне туроператарам або ўпаўнаважанымі ім турагентамі дагавораў у наступных выпадках:
   • прадугледжаных абзацамі другім — пятым пункта 1 гэтага артыкула;
   • прадугледжаных абзацамі шостым і сёмым пункта 1 гэтага артыкула, калі падарожжа прадугледжваецца ў адпаведную краіну (месца).


3. Пры надыходзе выпадкаў немагчымасці выканання абавязацельстваў туроператар абавязаны на працягу трох рабочых дзён з дня іх надыходу:
   • накіраваць у Міністэрства спорту і турызму або ўпаўнаважаную ім дзяржаўную арганізацыю інфармацыю аб надыходзе такіх выпадкаў;
   • размясціць адпаведную інфармацыю на сваім афіцыйным сайце ў глабальнай камп’ютарнай сетцы Інтэрнэт;
   • паведаміць удзельнікам турыстычнай дзейнасці аб надыходзе такіх выпадкаў.

Міністэрства спорту і турызму або ўпаўнаважаная ім дзяржаўная арганізацыя на працягу пяці рабочых дзён з дня атрымання інфармацыі ад туроператара:

• уносіць звесткі ў рэестр суб’ектаў турыстычнай дзейнасці (далей — рэестр);
• накіроўвае інфармацыю аб надыходзе выпадкаў у адрас арганізацыі, што забяспечвае выкананне абавязацельстваў, для ўрэгулявання спрэчак па кампенсацыі шкоды;
• размяшчае інфармацыю на афіцыйным сайце Міністэрства ў глабальнай сетцы Інтэрнэт.

Арганізацыямі, што забяспечваюць выкананне абавязацельстваў па дагаворах у сферы міжнароднага выязнога турызму, могуць быць:

• страхавыя арганізацыі;
• банкі, нябанкаўскія крэдытна-фінансавыя арганізацыі (далей — банкі);
• асацыяцыі (саюзы), што сфарміравалі фонд адказнасці туроператараў.


4. Днём надыходу выпадку немагчымасці выканання абавязацельстваў лічыцца дзень яго надыходу, а пры немагчымасці вызначэння дакладнай даты — першы дзень месяца, які ідзе за месяцам, у якім адбыўся выпадак.

Артыкул 27. Спосабы забеспячэння выканання туроператарам абавязацельстваў.

1. Для заключэння дагавораў аб аказанні турыстычных паслуг у сферы міжнароднага выязнога турызму туроператар абавязаны забяспечыць выкананне абавязацельстваў па гэтых дагаворах адным з наступных спосабаў:
   • дзеючым дагаворам добраахвотнага страхавання адказнасці туроператара за прычыненне маёмаснай шкоды ўдзельнікам турыстычнай дзейнасці ў сувязі з надыходам выпадкаў немагчымасці выканання туроператарам абавязацельстваў (далей — дагавор страхавання адказнасці туроператара);
   • банкаўскай гарантыяй, выдадзенай банкам на падставе дзеючага дагавора паміж туроператарам і банкам аб выдачы банкаўскіх гарантый (далей — дагавор аб выдачы банкаўскіх гарантый);
   • удзелам у фарміраванні фонду адказнасці туроператараў.

Пералічаныя ў частцы першай гэтага пункта спосабы забеспячэння выканання абавязацельстваў туроператарам забяспечваюць выкананне яго абавязацельстваў пры надыходзе выпадкаў немагчымасці іх выканання.

2. Туроператар мае права забяспечваць выкананне абавязацельстваў па заключаных ім дагаворах аб аказанні турыстычных паслуг у сферы міжнароднага выязнога турызму некалькімі спосабамі забеспячэння выканання абавязацельстваў.

Кампенсацыя ўдзельніку турыстычнай дзейнасці маёмаснай шкоды, прычыненай у сувязі з надыходам выпадкаў немагчымасці выканання абавязацельстваў, ажыццяўляецца ў парадку і межах, устаноўленых гэтым Законам, з улікам спосабу забеспячэння выканання туроператарам абавязацельстваў.

3. Максімальны памер выплат у кошт кампенсацыі маёмаснай шкоды ўдзельніку турыстычнай дзейнасці складае двухразовы кошт турыстычных паслуг, прадугледжаных дагаворам.


4. Памер маёмаснай шкоды вызначаецца зыходзячы з:
   • выдаткаў на вяртанне турыстаў, экскурсантаў з краіны (месца) часовага знаходжання ў месца пачатку (завяршэння) турыстычнага падарожжа;
   • выдаткаў, панесеных заказчыкам на аплату турыстычных паслуг згодна з дагаворам.


5. Пры прычыненні шкоды ўдзельніку турыстычнай дзейнасці ён мае права звярнуцца з пісьмовай заявай (па банкаўскай гарантыі — з пісьмовым патрабаваннем) аб выплаце грашовай сумы непасрэдна да арганізацыі, якая забяспечвае выкананне абавязацельстваў.

Да заявы (патрабавання) прыкладаюцца:

• копія дакумента, што сведчыць асобу (для фізічнай асобы), або копія пасведчання аб дзяржаўнай рэгістрацыі (для юрыдычнай асобы);
• копія дагавора (пры заключэнні на папяровым носьбіце) або пацверджанне з інфармацыйнай сістэмы (пры заключэнні ў электронным выглядзе).

Можна таксама прыкласці дакументы, што пацвярджаюць факт і памер шкоды.

Дакументы на замежнай мове павінны суправаджацца перакладам на беларускую або рускую мову.

Калі заява паступае ад турыста, экскурсанта, які быў кліентам заказчыка, заказчык абавязаны выдаць копію дагавора на працягу трох рабочых дзён.

6. Арганізацыя, якая забяспечвае выкананне абавязацельстваў, выплачвае кампенсацыю на працягу пятнаццаці каляндарных дзён з дня, наступнага за днём падачы заявы, калі іншае не ўстаноўлена пунктам 3 артыкула 31 гэтага Закона.

   Падставай для выплаты з’яўляецца факт прычынення маёмаснай шкоды ў сувязі з немагчымасцю выканання туроператарам абавязацельстваў.

7. Спосаб забеспячэння выканання абавязацельстваў можа быць зменены па пагадненні бакоў, калі іншае не прадугледжана часткай другой гэтага пункта.

   Туроператар абавязаны забяспечыць новы спосаб на працягу дваццаці рабочых дзён з дня надыходу аднаго з наступных выпадкаў:

   • дачаснае скасаванне, адмова ў прадаўжэнні або незаключэнне новага дагавора страхавання або банкаўскай гарантыі;
   • рэарганізацыя або ліквідацыя асацыяцыі (саюза), які сфармаваў фонд;
   • расфармаванне фонду адказнасці;
   • зварот туроператара з заявай аб выхадзе з асацыяцыі (саюза).

   Змена спосабу дапускаецца толькі пры адсутнасці невыкананых абавязацельстваў.

   Туроператар абавязаны паведаміць заказчыкаў у пісьмовай форме або іншым пацвярджальным спосабам на працягу трох рабочых дзён.

   Заказчык, які атрымаў паведамленне, абавязаны на працягу трох рабочых дзён паведаміць турыстам, экскурсантам у пісьмовай форме або іншым спосабам.

   Пры надыходзе выпадкаў, указаных у частцы другой, на час, вызначаны для змены спосабу, прыпыняецца тэрмін для падачы заяў аб кампенсацыі шкоды.

8. Спрэчкі, звязаныя з выплатамі, у тым ліку пры недастатковасці сродкаў, разглядаюцца ў судовым парадку.


9. Заключэнне туроператарам дагавораў без забеспячэння выканання абавязацельстваў адным са спосабаў, прадугледжаных пунктам 1 гэтага артыкула, забараняецца.

Артыкул 28. Страхаванне адказнасці туроператара.

1. Умовы ажыццяўлення добраахвотнага страхавання адказнасці туроператара за прычыненне маёмаснай шкоды ўдзельнікам турыстычнай дзейнасці ў сувязі з надыходам выпадкаў немагчымасці выканання туроператарам абавязацельстваў вызначаюцца правіламі добраахвотнага страхавання, зацверджанымі страхавой арганізацыяй і ўзгодненымі з Міністэрствам фінансаў.


2. Дагавор страхавання адказнасці туроператара, які заключаецца паміж туроператарам і страхавой арганізацыяй, распаўсюджвае сваю дзею на дагаворы аб аказанні турыстычных паслуг у сферы міжнароднага выязнога турызму, што прадугледжваюць такі спосаб забеспячэння выканання туроператарам абавязацельстваў.


3. Пералік выдаткаў, што кампенсуюцца ўдзельнікам турыстычнай дзейнасці, можа быць пашыраны па пагадненні бакоў дагавора страхавання адказнасці туроператара.

Артыкул 29. Банкаўская гарантыя. Дагавор аб выдачы банкаўскіх гарантый.

1. Умовамі банкаўскай гарантыі з’яўляюцца:
   • найменне туроператара;
   • найменне бенефіцыяра;
   • найменне банка;
   • дата і нумар дагавора аб аказанні турыстычных паслуг у сферы міжнароднага выязнога турызму;
   • максімальная грашовая сума, што падлягае выплаце па банкаўскай гарантыі, з улікам пункта 3 артыкула 27 гэтага Закона;
   • тэрмін дзеяння банкаўскай гарантыі, які заканчваецца праз шэсць месяцаў пасля даты заканчэння турыстычнага падарожжа;
   • парадак прад’яўлення ўдзельнікам турыстычнай дзейнасці банку пісьмовага патрабавання аб выплаце грашовай сумы па банкаўскай гарантыі з улікам пункта 5 артыкула 27 гэтага Закона і пункта 4 гэтага артыкула.


2. Туроператар абавязаны звярнуцца ў банк па выдачу банкаўскай гарантыі не пазней даты заключэння дагавора аб аказанні турыстычных паслуг.

   Банк выдае банкаўскую гарантыю на працягу трох рабочых дзён з дня звароту туроператара, калі іншы, карацейшы тэрмін не прадугледжаны дагаворам.

   Туроператар абавязаны прадставіць заказчыку банкаўскую гарантыю разам з дакументамі, неабходнымі для здзяйснення падарожжа, акрамя выпадкаў, калі да пачатку падарожжа засталося менш за тры рабочыя дні.

   Калі банкаўская гарантыя не можа быць выдадзена своечасова, туроператар абавязаны паведаміць заказчыку яе рэквізіты пісьмова або іншым пацвярджаным спосабам не пазней даты яе выдачы.

   Заказчык на працягу трох рабочых дзён з моманту атрымання банкаўскай гарантыі або паведамлення павінен перадаць яе турыстам, экскурсантам у пісьмовай форме або іншым спосабам, які дазваляе пацвердзіць яе прадастаўленне.

3. Пералік выдаткаў, што кампенсуюцца ўдзельнікам турыстычнай дзейнасці, можа быць пашыраны па пагадненні бакоў дагавора аб выдачы банкаўскіх гарантый.


4. Пісьмовае патрабаванне ўдзельніка турыстычнай дзейнасці аб выплаце грашовай сумы па банкаўскай гарантыі можа быць прад’яўлена банку на працягу тэрміну яе дзеяння на суму, пацверджаную дакументамі, прадугледжанымі часткамі другой – чацвёртай пункта 5 артыкула 27 гэтага Закона.


5. Дагавор аб выдачы банкаўскіх гарантый, на падставе якога выдаецца банкаўская гарантыя, павінен утрымліваць наступныя істотныя ўмовы:
   • сума (ліміт) грашовага абавязацельства банка па выдачы гарантый для забеспячэння выканання абавязацельстваў па дагаворах, вызначаная па пагадненні бакоў, але не ніжэй за палову кошту тураў у сферы міжнароднага выязнога турызму за папярэдні год;
   • патрабаванне выдачы банкаўскіх гарантый банкам па кожным дагаворы, што прадугледжвае такі спосаб забеспячэння;
   • тэрмін дзеяння банкаўскіх гарантый;
   • правы і абавязкі туроператара і банка.
6. Тэрмін дзеяння дагавора аб выдачы банкаўскіх гарантый складае адзін год, калі іншае не прадугледжана гэтым дагаворам.


7. Калі сума (ліміт) грашовага абавязацельства банка вычарпана, дагавор спыняе сваю дзею.


8. Калі туроператар не змяняе спосаб забеспячэння, тэрмін дзеяння дагавора падаўжаецца па пагадненні бакоў або заключаецца новы дагавор з гэтым або іншым банкам.

Артыкул 30. Фонд адказнасці туроператараў.

1. Фонд адказнасці туроператараў можа фарміравацца асацыяцыяй (саюзам) пры ўмове наяўнасці:
   • у складзе асацыяцыі (саюза) не менш як дзесяці туроператараў, што ажыццяўляюць дзейнасць у сферы міжнароднага выязнога турызму і плануюць фарміраваць фонд адказнасці туроператараў;
   • у структуры асацыяцыі (саюза) праўлення асацыяцыі (саюза), упаўнаважанага, у тым ліку, на прыняцце рашэнняў аб фарміраванні фонду адказнасці туроператараў і выкарыстанні яго грашовых сродкаў.

   Асацыяцыя (саюз) фарміруе фонд адказнасці туроператараў на падставе рашэння праўлення асацыяцыі (саюза) па ініцыятыве туроператараў, што ажыццяўляюць дзейнасць у сферы міжнароднага выязнога турызму, з’яўляюцца членамі гэтай асацыяцыі (саюза) і плануюць фарміраваць фонд адказнасці туроператараў, у парадку, вызначаным гэтым артыкулам.

2. Фонд адказнасці туроператараў фарміруецца за кошт штогадовых узносаў туроператараў, што ажыццяўляюць дзейнасць у сферы міжнароднага выязнога турызму і з’яўляюцца членамі асацыяцыі (саюза), якая сфарміравала гэты фонд, а таксама ўзносаў туроператараў, указаных у частцы пятай гэтага пункта.

   Памер штогадовага ўзносу туроператара, які ажыццяўляе дзейнасць у сферы міжнароднага выязнога турызму і з’яўляецца членам асацыяцыі (саюза), што сфарміравала фонд адказнасці туроператараў, роўны дзвюм дзесятым працэнта ад кошту тураў за папярэдні год (далей — штогадовы ўзнос) з улікам асаблівасцей, прадугледжаных часткамі пятай і шостай гэтага пункта.

   Туроператар, які ажыццяўляе дзейнасць у сферы міжнароднага выязнога турызму і з’яўляецца членам асацыяцыі (саюза), што сфарміравала фонд адказнасці туроператараў, лічыцца ўдзельнікам фонду адказнасці туроператараў з даты, калі ён унёс першы ўзнос у гэты фонд у памеры адной чацвёртай ад памеру штогадовага ўзносу.

   Уплата штогадовага ўзносу ажыццяўляецца роўнымі долямі не радзей аднаго разу ў квартал. Туроператар, указаны ў частцы другой гэтага пункта, мае права ўнесці штогадовы ўзнос адначасова.

   Туроператар, нанова зарэгістраваны ў Адзіным дзяржаўным рэестры юрыдычных асоб і індывідуальных прадпрымальнікаў альбо той, што раней не ажыццяўляў, але плануе ажыццяўляць туроператарскую дзейнасць у сферы міжнароднага выязнога турызму і з’яўляецца членам асацыяцыі (саюза), якая сфарміравала фонд адказнасці туроператараў, лічыцца ўдзельнікам фонду адказнасці туроператараў з даты, калі ён унёс першы ўзнос у гэты фонд у памеры, вызначаным Саветам Міністраў Рэспублікі Беларусь.

   Туроператар, указаны ў частцы пятай гэтага пункта, уплачвае наступныя ўзносы ў фонд адказнасці туроператараў не радзей аднаго разу ў квартал у памеры не менш як дзве дзесятыя працэнта ад кошту тураў за папярэдні квартал, пачынаючы з квартала, наступнага за кварталам, у якім быў уплачаны першы ўзнос у гэты фонд.

   Узносы, указаныя ў частцы шостай гэтага пункта, уплачваюцца на працягу аднаго года з дня ўплаты туроператарам, указаным у частцы пятай гэтага пункта, першага ўзносу, разлічанага згодна з часткай пятай гэтага пункта. Па заканчэнні названага аднагадовага перыяду такі туроператар абавязаны пералічваць штогадовыя ўзносы ў памеры і парадку, устаноўленых часткамі другой – чацвёртай гэтага пункта.

3. Грашовыя сродкі фонду адказнасці туроператараў акумулююцца на спецыяльным рахунку ў беларускіх рублях, які адкрываецца ў банку асацыяцыяй (саюзам) (далей – спецыяльны рахунак).

   Спецыяльны рахунак адкрываецца ў парадку, устаноўленым банкаўскім заканадаўствам, незалежна ад наяўнасці ў банку рашэнняў (пастаноў) аб прыпыненні аперацый па рахунках асацыяцыі (саюза), пастаноў (вызначэнняў) аб накладанні арышту на грашовыя сродкі, што знаходзяцца на рахунках асацыяцыі (саюза), прынятых (вынесеных) упаўнаважаным у адпаведнасці з заканадаўчымі актамі органам (пасадавай асобай).

   Асацыяцыя (саюз) мае права адкрыць толькі адзін спецыяльны рахунак з мэтай фарміравання, захоўвання і выкарыстання грашовых сродкаў фонду адказнасці туроператараў згодна з мэтавым прызначэннем, прадугледжаным пунктам 4 гэтага артыкула.

   Спагнанне па выканаўчых і іншых дакументах, якія з’яўляюцца падставай для беспярэчнага спісання грашовых сродкаў з рахункаў, на грашовыя сродкі, што знаходзяцца на спецыяльным рахунку, не ажыццяўляецца, арышт на названыя грашовыя сродкі не накладаецца, прыпыненне аперацый па спецыяльным рахунку не праводзіцца.

   Палажэнні часткі чацвёртай гэтага пункта не распаўсюджваюцца на выпадкі спагнання грашовых сродкаў, што знаходзяцца на спецыяльным рахунку, якое ажыццяўляецца на падставе выканаўчага дакумента, што з’яўляецца падставай для беспярэчнага спісання грашовых сродкаў з рахунку, від спагнання па якім адпавядае мэтаваму прызначэнню спецыяльнага рахунку, а таксама на выпадкі, прадугледжаныя заканадаўствам аб прадухіленні легалізацыі даходаў, атрыманых злачынным шляхам, фінансавання тэрарыстычнай дзейнасці і фінансавання распаўсюджвання зброі масавага паражэння.

   Адказнасць за неправамернасць спагнання грашовых сродкаў, што знаходзяцца на спецыяльным рахунку, прыпынення аперацый па гэтым рахунку, накладання арышту на грашовыя сродкі, што знаходзяцца на ім, ускладаецца на кіраўнікоў упаўнаважаных органаў (пасадавых асоб), якія ажыццяўляюць спагнанне, прыпыняюць аперацыі па спецыяльным рахунку, накладваюць арышт.

   Грашовыя сродкі, залічаныя на спецыяльны рахунак у выніку тэхнічнай памылкі, падлягаюць спісанню з гэтага рахунку ў парадку, устаноўленым заканадаўствам.

   Не дапускаецца пералічэнне на спецыяльны рахунак іншых грашовых сродкаў, акрамя тых, што названыя ў пункце 2 гэтага артыкула.

4. Грашовыя сродкі, залічаныя на спецыяльны рахунак, маюць мэтавае прызначэнне і выкарыстоўваюцца асацыяцыяй (саюзам) для выплаты грашовых сум, належных удзельнікам турыстычнай дзейнасці з мэтай кампенсацыі маёмаснай шкоды, прычыненай у сувязі з надыходам выпадкаў немагчымасці выканання туроператарам абавязацельстваў.

   Пры адсутнасці выплат з фонду адказнасці туроператараў на працягу трох гадоў запар па рашэнні праўлення асацыяцыі (саюза) і пры згодзе не менш як паловы ад агульнай колькасці туроператараў, якія з’яўляюцца ўдзельнікамі фонду адказнасці туроператараў, грашовыя сродкі гэтага фонду ў памеры, які не перавышае дзесяці працэнтаў ад бягучага памеру сфарміраванага фонду адказнасці туроператараў, могуць быць выкарыстаны асацыяцыяй (саюзам) на арганізацыю выстаў, кірмашоў і іншых мерапрыемстваў, накіраваных на развіццё турыстычнага патэнцыялу Рэспублікі Беларусь і яе адміністрацыйна-тэрытарыяльных адзінак, і (альбо) удзел у іх туроператараў, што з’яўляюцца ўдзельнікамі фонду адказнасці туроператараў.

   Не дапускаецца расходаванне грашовых сродкаў, што знаходзяцца на спецыяльным рахунку, на мэты, не прадугледжаныя часткамі першай і другой гэтага пункта.

5. У выпадку спынення туроператарам, які з’яўляецца ўдзельнікам фонду адказнасці туроператараў, дзейнасці ў сферы міжнароднага выязнога турызму або туроператарскай дзейнасці ў цэлым, яго выхаду з асацыяцыі (саюза) або змянення спосабу забеспячэння выканання туроператарам абавязацельстваў, грашовыя сродкі, унесеныя гэтым туроператарам у фонд адказнасці туроператараў, падлягаюць вяртанню гэтаму туроператару за вылікам невыкананых туроператарам абавязацельстваў па дагаворах аказання турыстычных паслуг у сферы міжнароднага выязнога турызму (пры іх наяўнасці), а таксама долі туроператара ў гэтым фондзе, выдаткаванай на мэты, прадугледжаныя часткай другой пункта 4 гэтага артыкула.

Туроператар, які з’яўляецца ўдзельнікам фонду адказнасці туроператараў, па рашэнні праўлення асацыяцыі (саюза) выключаецца з ліку ўдзельнікаў фонду адказнасці туроператараў, калі ён не выплачвае ўзносы ў гэты фонд цягам аднаго года.

Пры змяншэнні колькасці ўдзельнікаў фонду адказнасці туроператараў (менш за дзесяць) і нявыпраўленні гэтай колькасці асацыяцыяй (саюзам) цягам аднаго года з дня яе змяншэння, асацыяцыя (саюз) абавязаная закрыць спецыяльны рахунак, а таксама расфармаваць фонд адказнасці туроператараў з размеркаваннем астатку невыкарыстаных грашовых сродкаў гэтага фонду ў парадку, устаноўленым часткай другой пункта 6 гэтага артыкула.

6. У выпадку ліквідацыі асацыяцыі (саюза) яна цягам дзесяці рабочых дзён з дня прыняцця адпаведнага рашэння або з дня ўступлення ў сілу пастановы суда, калі ліквідацыя ажыццяўляецца ў судовым парадку па падставе, прадугледжанай часткай першай пункта 9 гэтага артыкула, абавязаная накіраваць у банк заяву аб закрыцці спецыяльнага рахунку.

Астатак невыкарыстаных грашовых сродкаў фонду адказнасці туроператараў асацыяцыя (саюз) абавязаная пералічыць на бягучыя (разліковыя) банкаўскія рахункі туроператараў, якія з’яўляюцца ўдзельнікамі фонду адказнасці туроператараў, прапарцыянальна памерам іх узносаў у гэты фонд.

7. Пры рэарганізацыі асацыяцыі (саюза) у форме пераўтварэння спецыяльны рахунак закрываецца. Асацыяцыя (саюз) — уладальнік спецыяльнага рахунку цягам дзесяці рабочых дзён з дня прыняцця адпаведнага рашэння абавязаная накіраваць у банк заяву аб закрыцці спецыяльнага рахунку, а таксама пералічыць астатак невыкарыстаных грашовых сродкаў фонду адказнасці туроператараў на бягучыя (разліковыя) банкаўскія рахункі туроператараў, якія з’яўляюцца ўдзельнікамі фонду адказнасці туроператараў, прапарцыянальна памерам іх узносаў у гэты фонд.

Пры рэарганізацыі асацыяцый (саюзаў) у форме зліцця ўсе спецыяльныя рахункі закрываюцца. Асацыяцыі (саюзы) — уладальнікі закрываемых спецыяльных рахункаў цягам дзесяці рабочых дзён з дня прыняцця адпаведнага рашэння абавязаныя накіраваць у банкі заявы аб закрыцці спецыяльных рахункаў, а таксама пералічыць астаткі невыкарыстаных грашовых сродкаў фондаў адказнасці туроператараў на спецыяльны рахунак новаўтворанай асацыяцыі (саюза).

Пры рэарганізацыі асацыяцыі (саюза) у форме далучэння да іншай асацыяцыі (саюза) далучаемая асацыяцыя (саюз) цягам дзесяці рабочых дзён з дня прыняцця адпаведнага рашэння абавязаная накіраваць у банк заяву аб закрыцці спецыяльнага рахунку, а таксама пералічыць астатак невыкарыстаных грашовых сродкаў фонду адказнасці туроператараў на спецыяльны рахунак асацыяцыі (саюза), да якой далучаецца.

Пры рэарганізацыі асацыяцыі (саюза) у форме падзелу або выдзялення асацыяцыя (саюз) цягам дзесяці рабочых дзён з дня прыняцця адпаведнага рашэння павінна пералічыць астатак невыкарыстаных грашовых сродкаў фонду адказнасці туроператараў на спецыяльныя рахункі новаўтвораных асацыяцый (саюзаў) прапарцыянальна памерам узносаў туроператараў, якія з’яўляюцца ўдзельнікамі фонду адказнасці туроператараў, у гэты фонд.

8. У выпадках, прадугледжаных часткамі другой – чацвёртай пункта 7 гэтага артыкула, грашовыя сродкі са спецыяльнага рахунку асацыяцыі (саюза) павінны быць пералічаны на бягучы (разліковы) банкаўскі рахунак туроператара, які з’яўляецца ўдзельнікам фонду адказнасці туроператараў, калі пры прыняцці рашэння аб рэарганізацыі гэты туроператар падаў у асацыяцыю (саюз) заяву аб змяненні спосабу забеспячэння выканання туроператарам абавязацельстваў.

Пералічэнне асацыяцыяй (саюзам) грашовых сродкаў са спецыяльнага рахунку на бягучы (разліковы) банкаўскі рахунак туроператара, які з’яўляецца ўдзельнікам фонду адказнасці туроператараў, ажыццяўляецца з улікам патрабавання, устаноўленага часткай першай пункта 5 гэтага артыкула.

9. Асацыяцыя (саюз), якая дапусціла сістэматычнае (тры і больш разоў) парушэнне заканадаўства ў частцы фарміравання і выкарыстання грашовых сродкаў фонду адказнасці туроператараў, падлягае ліквідацыі ў судовым парадку на падставе іскавога заявы Міністэрства спорту і турызму.

Пры ліквідацыі асацыяцыі (саюза) ў сувязі з сістэматычным (тры і больш разоў) парушэннем заканадаўства ў частцы фарміравання і выкарыстання грашовых сродкаў фонду адказнасці туроператараў, астатак невыкарыстаных грашовых сродкаў гэтага фонду размяркоўваецца згодна з часткай другой пункта 6 гэтага артыкула.

Артыкул 31. Выплата грашовых сум з фонду адказнасці туроператараў, асаблівасці яе ажыццяўлення.

1. Пісьмовая заява ўдзельніка турыстычнай дзейнасці аб выплаце грашовай сумы з фонду адказнасці туроператараў у сувязі з прычыненнем яму маёмаснай шкоды з-за надыходу выпадкаў немагчымасці выканання туроператарам абавязацельстваў можа быць пададзена ўдзельнікам турыстычнай дзейнасці ў асацыяцыю (саюз) да звароту ў суд на працягу шасці месяцаў з дня ўзнікнення падставы, прадугледжанай часткай другой пункта 6 артыкула 27 гэтага Закона.


2. Калі пры надыходзе выпадку немагчымасці выканання туроператарам абавязацельстваў, прадугледжанага абзацам сёмым пункта 1 артыкула 26 гэтага Закона, праўленнем асацыяцыі (саюза) не прынята рашэнне аб выплаце ўдзельнікам турыстычнай дзейнасці, у тым ліку турыстам, экскурсантам, якія знаходзяцца за межамі тэрыторыі Рэспублікі Беларусь, грашовых сум з фонду адказнасці туроператараў у сувязі з прычыненнем гэтым удзельнікам турыстычнай дзейнасці маёмаснай шкоды, такое рашэнне з улікам палажэнняў пункта 4 артыкула 27 гэтага Закона прымаецца Саветам Міністраў Рэспублікі Беларусь.

У выпадку прыняцця Саветам Міністраў Рэспублікі Беларусь рашэння аб выплаце ўдзельнікам турыстычнай дзейнасці грашовых сум з фонду адказнасці туроператараў, удзельніку турыстычнай дзейнасці выплачваецца грашовая сума, роўная памеру прычыненай яму маёмаснай шкоды, але не больш за максімальны памер выплат, устаноўлены пунктам 3 артыкула 27 гэтага Закона.

3. Асацыяцыя (саюз) абавязаная выканаць рашэнне Савета Міністраў Рэспублікі Беларусь аб выплаце ўдзельнікам турыстычнай дзейнасці грашовых сум з фонду адказнасці туроператараў на працягу пятнаццаці каляндарных дзён з дня, які ідзе за днём уступлення ў сілу гэтага рашэння.

Артыкул 32. Рэестр.

1. З дня, наступнага за днём накіравання паведамлення ў мясцовы выканаўчы і распарадчы орган па месцы знаходжання (месцы жыхарства) суб’екта турыстычнай дзейнасці аб пачатку ажыццяўлення дзейнасці па аказанні турыстычных паслуг, суб’ект турыстычнай дзейнасці мае права пачаць такую дзейнасць незалежна ад уключэння інфармацыі аб гэтым суб’екце і яго дзейнасці ў рэестр.

   Пасля пачатку ажыццяўлення дзейнасці па аказанні турыстычных паслуг суб’екты турыстычнай дзейнасці накіроўваюць звесткі для ўключэння ў рэестр у парадку, устаноўленым гэтым артыкулам.

2. Рэестр фарміруецца ў мэтах уліку і сістэматызацыі звестак аб суб’ектах турыстычнай дзейнасці, якія ажыццяўляюць сваю дзейнасць на тэрыторыі Рэспублікі Беларусь.


3. Фарміраванне і вядзенне рэестра ажыццяўляюцца Міністэрствам спорту і турызму або ўпаўнаважанай ім дзяржаўнай арганізацыяй у парадку, устаноўленым Саветам Міністраў Рэспублікі Беларусь.

Звесткі аб суб’ектах турыстычнай дзейнасці, якія змяшчаюцца ў рэестры, размяшчаюцца на афіцыйным сайце Міністэрства спорту і турызму ў глабальнай камп’ютарнай сетцы Інтэрнэт.

4. У рэестр уключаюцца наступныя звесткі аб суб’екце турыстычнай дзейнасці:
   • найменне суб’екта турыстычнай дзейнасці (прозвішча, уласнае імя, імя па бацьку (калі маецца) індывідуальнага прадпрымальніка);
   • месца знаходжання суб’екта турыстычнай дзейнасці (месца жыхарства індывідуальнага прадпрымальніка);
   • рэгістрацыйны нумар у Адзіным дзяржаўным рэестры юрыдычных асоб і індывідуальных прадпрымальнікаў (для суб’ектаў турыстычнай дзейнасці – рэзідэнтаў) або рэестры (рэгістры) замежнай дзяржавы (для суб’ектаў турыстычнай дзейнасці – нерэзідэнтаў (пры наяўнасці такога нумара));
   • уліковы нумар плацельшчыка (для суб’ектаў турыстычнай дзейнасці – рэзідэнтаў);
   • аддзяленні (філіялы, прадстаўніцтвы) юрыдычнай асобы (пры іх наяўнасці), месца знаходжання;
   • арганізацыйныя формы турызму;
   • від турыстычнай дзейнасці;
   • прозвішча, уласнае імя, імя па бацьку (калі маецца) кіраўніка суб’екта турыстычнай дзейнасці або найменне (фірмовае найменне) юрыдычнай асобы, прозвішча, уласнае імя, імя па бацьку (калі маецца) індывідуальнага прадпрымальніка, які выконвае функцыі адзінага выканаўчага органа суб’екта турыстычнай дзейнасці;
   • адрас афіцыйнага сайта ў глабальнай камп’ютарнай сетцы Інтэрнэт, адрас электроннай пошты (пры іх наяўнасці), кантактныя звесткі, у тым ліку асобы, указанай у абзацы дзявятым гэтага пункта;
   • звесткі, прадстаўляемыя тураператарамі, якія ажыццяўляюць дзейнасць у сферы міжнароднага выязнога турызму, аб наяўнасці дагавора страхавання адказнасці тураператара (нумар і дата дагавора, найменне страхавой арганізацыі), дагавора аб выдачы банкаўскіх гарантый (нумар і дата дагавора, найменне банка) або аб іх удзеле ў фарміраванні фонду адказнасці тураператараў;
   • звесткі аб членстве ў асацыяцыі (саюзе), калі суб’ект турыстычнай дзейнасці складаецца ў асацыяцыі (саюзе);
   • звесткі аб прыпыненні турыстычнай дзейнасці, тэрмін такога прыпынення, крыніца апублікавання такіх звестак;
   • звесткі аб добраахвотнай сертыфікацыі турыстычных паслуг (пры наяўнасці).


5. Суб’екты турыстычнай дзейнасці накіроўваюць у Міністэрства спорту і турызму або ўпаўнаважаную ім дзяржаўную арганізацыю звесткі для ўключэння ў рэестр у наступным парадку:
   
   • суб’екты турыстычнай дзейнасці, за выключэннем суб’ектаў турыстычнай дзейнасці, указаных у абзацы трэцім гэтага пункта, – не пазней за дваццаць рабочых дзён з дня накіравання паведамлення аб пачатку ажыццяўлення дзейнасці па аказанні турыстычных паслуг у мясцовы выканаўчы і распарадчы орган па месцы знаходжання юрыдычнай асобы (месцы жыхарства індывідуальнага прадпрымальніка) у парадку, устаноўленым заканадаўствам;
   • тураператары, якія ажыццяўляюць або плануюць ажыццяўляць тураператарскую дзейнасць у сферы міжнароднага выязнога турызму, ажыццяўляюць або плануюць ажыццяўляць турагентскую і тураператарскую дзейнасць у сферы міжнароднага выязнога турызму, – не пазней за дваццаць рабочых дзён з дня ўзнікнення ў тураператара спосабу забеспячэння выканання тураператарам абавязацельстваў (пры наяўнасці некалькіх спосабаў забеспячэння выканання тураператарам абавязацельстваў – з дня ўзнікнення першага з такіх спосабаў).


6. Прадстаўленне звестак суб’ектам турыстычнай дзейнасці ў Міністэрства спорту і турызму або ўпаўнаважаную ім дзяржаўную арганізацыю для ўключэння ў рэестр, а таксама прадастаўленне звестак з рэестра ажыццяўляюцца па формах, устаноўленых Саветам Міністраў Рэспублікі Беларусь, у пісьмовай форме ў парадку, устаноўленым заканадаўствам аб адміністрацыйных працэдурах.

Прадстаўленне звестак суб’ектам турыстычнай дзейнасці ў Міністэрства спорту і турызму або ўпаўнаважаную ім дзяржаўную арганізацыю ў выглядзе электроннага дакумента ажыццяўляецца праз адзіны партал электронных паслуг агульнадзяржаўнай аўтаматызаванай інфармацыйнай сістэмы.

7. Пры прадстаўленні ў Міністэрства спорту і турызму або ўпаўнаважаную ім дзяржаўную арганізацыю судамі, іншымі дзяржаўнымі органамі вынесеных судовых пастаноў або рашэнняў іншых дзяржаўных органаў аб немагчымасці выканання суб’ектамі турыстычнай дзейнасці дагаворных абавязацельстваў перад суб’ектамі і ўдзельнікамі турыстычнай дзейнасці Міністэрства спорту і турызму або ўпаўнаважаная ім дзяржаўная арганізацыя ўносяць гэтыя звесткі ў рэестр. Пры адмене такіх пастаноў або рашэнняў Міністэрства спорту і турызму або ўпаўнаважаная ім дзяржаўная арганізацыя ўносяць змены ў звесткі, што змяшчаюцца ў рэестры.


8. Для ўнясення змяненняў у звесткі, што змяшчаюцца ў рэестры, а таксама для выключэння звестак з рэестра суб’ект турыстычнай дзейнасці накіроўвае ў Міністэрства спорту і турызму або ўпаўнаважаную ім дзяржаўную арганізацыю звесткі не пазней за дваццаць рабочых дзён з дня ўзнікнення адпаведнага змянення (падставы для выключэння з рэестра).


9. Падставамі для выключэння звестак аб суб’екце турыстычнай дзейнасці з рэестра з’яўляюцца:
   • выключэнне суб’екта турыстычнай дзейнасці з Адзінага дзяржаўнага рэестра юрыдычных асоб і індывідуальных прадпрымальнікаў або адпаведнага рэестра (рэгістра) замежнай дзяржавы, у якой зарэгістраваны суб’ект турыстычнай дзейнасці;
   • спыненне дзейнасці суб’ектам турыстычнай дзейнасці.


10. Уключэнне звестак у рэестр, унясенне змяненняў і (або) дапаўненняў у звесткі, што змяшчаюцца ў рэестры, і выключэнне такіх звестак з яго ажыццяўляюцца Міністэрствам спорту і турызму або ўпаўнаважанай ім дзяржаўнай арганізацыяй на працягу пяці рабочых дзён з дня прадстаўлення звестак суб’ектамі турыстычнай дзейнасці, судамі, іншымі дзяржаўнымі органамі.

ГЛАВА 5
АРГАНІЗАЦЫЯ ЭКСКУРСІЙНАГА АБСЛУГОЎВАННЯ

Артыкул 33. Экскурсійнае абслугоўванне

1. Экскурсійнае абслугоўванне ажыццяўляецца на падставе:
   • дагавора аказання турыстычных паслуг, калі такое абслугоўванне з'яўляецца часткай комплексу або комплексам турыстычных паслуг, што аказваюцца падчас здзяйснення турыстычнага падарожжа або ў сувязі з ім;
   • дагавора аказання экскурсійных паслуг, калі такое абслугоўванне ажыццяўляецца шляхам аказання экскурсантам паслуг экскурсаводаў, гідаў-перакладчыкаў, асоб, што працуюць у арганізацыях, пры правядзенні экскурсій у гэтых арганізацыях, суб’ектаў турыстычнай дзейнасці, іншых асоб, надзеленных правам правядзення экскурсій;
   • іншых не забароненых заканадаўствам дагавораў, што прадугледжваюць умовы экскурсійнага абслугоўвання.

Пры аказанні экскурсійных паслуг з выкарыстаннем аўдыёгідаў (мабільных суправаджэнняў экскурсій) аўдыёгіды (мабільныя суправаджэнні экскурсій) прадастаўляюцца экскурсантам суб’ектамі, вызначанымі абзацам трэцім часткі першай гэтага пункта.

2. Дагавор аказання экскурсійных паслуг лічыцца заключаным у належнай форме:
   • пры складанні аднаго тэкставага дакумента, уключаючы дакумент у электронным выглядзе (у тым ліку электронны дакумент), або пры абмене тэкставымі дакументамі, уключаючы дакументы ў электронным выглядзе (у тым ліку электронныя дакументы), што падпісаны бакамі ўласнаручна альбо з выкарыстаннем сродкаў сувязі і іншых тэхнічных сродкаў, камп'ютарных праграм, інфармацыйных сістэм або інфармацыйных сетак, калі такі спосаб падпісання дазваляе дакладна ўстанавіць, што адпаведны тэкставы дагавор аказання экскурсійных паслуг падпісаны яго бакамі (факсімільнае ўзнаўленне ўласнаручнага подпісу з дапамогай сродкаў механічнага або іншага капіравання, электронны лічбавы подпіс або іншы аналаг уласнаручнага подпісу, які забяспечвае ідэнтыфікацыю боку па дагаворы аказання экскурсійных паслуг), і не супярэчыць заканадаўству і пагадненню бакоў;
   • з моманту выдачы экскурсантам дакумента, што фарміруецца касавым абсталяваннем і (або) плацежным тэрміналам і пацвярджае аплату экскурсійных паслуг незалежна ад формы разліку, альбо з моманту здзяйснення плацяжу за экскурсійныя паслугі праз аўтаматызаваную інфармацыйную сістэму адзінай разліковай і інфармацыйнай прасторы Рэспублікі Беларусь;
   • з моманту выдачы квітанцыі на экскурсійныя паслугі па форме, устаноўленай Міністэрствам спорту і турызму, і касавага чэка або іншага плацежнага дакумента, які пацвярджае аплату экскурсійных паслуг.

Артыкул 34. Правядзенне экскурсій на тэрыторыі Рэспублікі Беларусь.

Экскурсіі на тэрыторыі Рэспублікі Беларусь маюць права праводзіць:

• экскурсаводы, гіды-перакладчыкі, якія прайшлі прафесійную атэстацыю, што пацвярджае кваліфікацыю экскурсаводаў, гідаў-перакладчыкаў;
• асобы, якія працуюць у арганізацыях, пры правядзенні экскурсій у гэтых арганізацыях;
• суб’екты турыстычнай дзейнасці;
• іншыя асобы, надзеленыя правам правядзення экскурсій.

Парадак і ўмовы праходжання прафесійнай атэстацыі, што пацвярджае кваліфікацыю экскурсаводаў, гідаў-перакладчыкаў, устанаўліваюцца Саветам Міністраў Рэспублікі Беларусь.

Аўдыёгіды (мабільныя суправаджэнні экскурсій), якія выкарыстоўваюцца пры экскурсійным абслугоўванні, падлягаюць атэстацыі і наступнаму ўліку ў выпадках і парадку, устаноўленых Саветам Міністраў Рэспублікі Беларусь.

Правядзенне экскурсій на тэрыторыі Рэспублікі Беларусь з парушэннем патрабаванняў, устаноўленых гэтым артыкулам, забараняецца.

Артыкул 35. Нацыянальны рэестр экскурсаводаў і гідаў-перакладчыкаў Рэспублікі Беларусь

1. У Рэспубліцы Беларусь вядзецца Нацыянальны рэестр экскурсаводаў і гідаў-перакладчыкаў Рэспублікі Беларусь, у які ўключаюцца звесткі аб экскурсаводах, гідах-перакладчыках, што прайшлі прафесійную атэстацыю, якая пацвярджае кваліфікацыю экскурсаводаў, гідаў-перакладчыкаў.


2. Фарміраванне і вядзенне Нацыянальнага рэестра экскурсаводаў і гідаў-перакладчыкаў Рэспублікі Беларусь ажыццяўляюць Міністэрства спорту і турызму або ўпаўнаважаная ім дзяржаўная арганізацыя ў парадку, устаноўленым Саветам Міністраў Рэспублікі Беларусь.

ГЛАВА 6
БЯСПЕКА Ў СФЕРЫ ТУРЫЗМУ. АДКАЗНАСЦЬ ЗА ПАРУШЭННЕ ЗАКАНАДАЎСТВА АБ ТУРЫЗМЕ

Артыкул 36. Агульныя пытанні бяспекі ў сферы турызму.

1. Пад бяспекай у сферы турызму разумеюцца захаванасць жыцця, здароўя, маёмасці турыстаў, экскурсантаў, ненанясенне шкоды навакольнаму асяроддзю пры ажыццяўленні турыстычных падарожжаў, інфармацыйная падтрымка ўдзельнікаў і суб’ектаў турыстычнай дзейнасці, абарона правоў, свабод і законных інтарэсаў удзельнікаў турыстычнай дзейнасці, правоў і законных інтарэсаў суб’ектаў турыстычнай дзейнасці.


2. Міністэрства спорту і турызму на падставе інфармацыі, размешчанай на афіцыйных сайтах Міністэрства замежных спраў або іншых дзяржаўных органаў у глабальнай камп'ютарнай сетцы Інтэрнэт альбо прадстаўленай Міністэрствам замежных спраў або іншымі дзяржаўнымі органамі, на працягу 72 гадзін з моманту яе атрымання інфармуе ўдзельнікаў і суб’ектаў турыстычнай дзейнасці аб краінах (месцах), наведванне якіх у дадзены момант уяўляе пагрозу бяспецы турыстаў, экскурсантаў, шляхам размяшчэння адпаведных звестак на сваім афіцыйным сайце ў глабальнай камп'ютарнай сетцы Інтэрнэт, а таксама іншымі не забароненымі заканадаўчымі актамі спосабамі.

Артыкул 37. Пытанні бяспекі ўдзельнікаў турыстычнай дзейнасці ў выпадку ўзнікнення надзвычайных сітуацый

1. У выпадку ўзнікнення надзвычайных сітуацый у межах тэрыторыі Рэспублікі Беларусь дзяржава прымае меры па ахове жыцця, здароўя і маёмасці турыстаў, экскурсантаў.


2. У выпадку ўзнікнення надзвычайных сітуацый і іншых абставінаў непераадольнай сілы за межамі тэрыторыі Рэспублікі Беларусь пры міжнародным выязным турызме дзяржава прымае меры па ахове жыцця, здароўя і маёмасці турыстаў, экскурсантаў, у тым ліку меры па іх эвакуацыі з краіны (месца) часовага знаходжання (транзітнага праезду).

Артыкул 38. Адказнасць за парушэнне заканадаўства аб турызме.

Асобы, вінаватыя ў парушэнні заканадаўства аб турызме, нясуць адказнасць у адпаведнасці з заканадаўчымі актамі.

ГЛАВА 7
ЗАКЛЮЧНЫЯ ПАЛАЖЭННІ

Артыкул 39. Прызнанне страціўшымі сілу законаў і асобных палажэнняў закона

Прызнаць страціўшымі сілу:

• Закон Рэспублікі Беларусь ад 25 лістапада 1999 г. № 326-З «Аб турызме»;
• Закон Рэспублікі Беларусь ад 15 снежня 2003 г. № 257-З «Аб унясенні дапаўненняў і змяненняў у Закон Рэспублікі Беларусь «Аб турызме»;
• Закон Рэспублікі Беларусь ад 9 студзеня 2007 г. № 206-З «Аб унясенні змяненняў і дапаўненняў у Закон Рэспублікі Беларусь «Аб турызме»;
• Закон Рэспублікі Беларусь ад 16 чэрвеня 2010 г. № 139-З «Аб унясенні змяненняў і дапаўненняў у Закон Рэспублікі Беларусь «Аб турызме»;
• артыкул 7 Закона Рэспублікі Беларусь ад 22 снежня 2011 г. № 326-З «Аб унясенні змяненняў і дапаўненняў у некаторыя законы Рэспублікі Беларусь»;
• Закон Рэспублікі Беларусь ад 18 ліпеня 2016 г. № 410-З «Аб унясенні змяненняў і дапаўненняў у Закон Рэспублікі Беларусь «Аб турызме».

Артыкул 40. Пераходныя палажэнні.

1. Дамовы аб аказанні турыстычных паслуг, заключаныя да ўступлення ў сілу гэтага Закона, дзейнічаюць на працягу паказанага ў іх тэрміну і не падлягаюць прывядзенню ў адпаведнасць з патрабаваннямі гэтага Закона.


2. Асацыяцыі (саюзы), якія плануюць фарміраванне фонду адказнасці тураператараў у якасці спосабу забеспячэння выканання тураператарам абавязацельстваў, пасля ўступлення ў сілу гэтага Закона абавязаны прывесці свае статуты ў адпаведнасць з гэтым Законам.
   

   Да прывядзення ў адпаведнасць з гэтым Законам статуты асацыяцый (саюзаў) дзейнічаюць у частцы, якая не супярэчыць гэтаму Закону.

Артыкул 41. Меры па рэалізацыі палажэнняў гэтага Закона.

Савету Міністраў Рэспублікі Беларусь да 1 студзеня 2023 г.:
забяспечыць прывядзенне актаў заканадаўства ў адпаведнасць з гэтым Законам;
прыняць іншыя меры па рэалізацыі палажэнняў гэтага Закона.

Артыкул 42. Уступленне ў сілу гэтага Закона.

Гэты Закон уступае ў сілу ў наступным парадку:

• артыкулы 1 – 31, пункты 1–5, частка першая пункта 6, пункты 7–10 артыкула 32, артыкулы 33–40 – з 1 студзеня 2023 г.;
• частка другая пункта 6 артыкула 32 – з 1 студзеня 2024 г.;
• іншыя палажэнні – пасля афіцыйнага апублікавання гэтага Закона.

Прэзідэнт Рэспублікі Беларусь А. Г. Лукашэнка