Любань

Любань - адміністрацыйны цэнтр Любанскага раёна Мінскай вобласці. Горад размешчаны ў 140 км ад Мінска на рацэ Арэса і з'яўляецца самым паўднёвым горадам Мінскай вобласці. Праз горад праходзяць аўтамабільныя дарогі Р55 (Бабруйск - Глуск - Любань) і Р57 (Кучына - Любань - Вятчын). У 22 км ад горада знаходзіцца чыгуначная станцыя Урэчча ў аднайменным гарадскім пасёлку на лініі Баранавічы - Асіповічы. На рацэ Арэса паблізу Любані створана Любанскае вадасховішча.

Упершыню Любань згадваецца ў 1566 г. як мястэчка ў складзе Ярэміцкай воласці Вялікага Княства Літоўскага. У той час Любанскі край уваходзіў у склад Слуцкага княства і знаходзіўся ў валоданні роду Алелькавічай. З канца XVI ст. да XIX ст. Любань прыналежала Тышкевічам, Радзівілам, Вітгенштэйнам.

Пасля другога падзелу Рэчы Паспалітай у 1793 г. Любань увайшла ў склад Расійскай імперыі. 4 верасня 1794 г. пад Любанню адбылася бітва паміж 2-тысячным атрадам паўстанцаў пад камандаваннем Стэфана Грабоўскага і расійскімі войскамі. Да канца XIX ст. у Любані функцыянавала 2 млыны, крама, прыстань. 1 студзеня 1919 г. паводле пастановы I з'езду КП(б)Б Любань увайшла ў склад БССР. У 1938 г. Любані быў прысвоены статус гарадскога пасёлка. З ліпеня 1941 па 30 чэрвеня 1944 гг. Любань была акупавана нямецкімі войскамі. У 1968 г. Любань атрымала афіцыйны статус гарады.

Нягледзячы на сваю амаль пяцівекавую гісторыю, Любань не можа пахваліцца багаццем значных гісторыка-культурных і архітэктурных славутасцей, але нават існуючыя славутасці шмат у чым з'яўляюцца унікальнымі ў сваім родзе.

Любанская Спаса-Праабражэнская царква на працягу сваёй доўгай полуторавекавой гісторыі не аднойчы пакутавала ад разбурэнняў і пажараў і ў першапачатковым відзе да нашых дзён не захавалася. Сучасны будынак царквы быў пабудавана на ахвяраванні мясцовых жыхароў у 1994 г.

Каталіцкі касцёл Божай Маці Фацімскай хоць і быў пабудаваны зусім нядаўна, але ўжо карыстаецца шырокай папулярнасцю не толькі сярод жыхароў, але і гасцей горада. У касцёле захоўваецца абраз Фацімскай Божай Маці.

Любанскі дзяржаўны музей народнай славы шырока вядомы дзякуючы сваім цікавым экспанатам розных эпох, пачынаючы ад археалагічных знаходак старажытнасці, заканчваючы экспанатамі рэвалюцыйнай і ваеннай славы.

У экспазіцыях музея традыцыйных промыслаў і рамёстваў сабраны вырабы традыцыйных рамёстваў і промыслаў краю, а таксама творы сучасных майстроў. Кожны з наведвальнікаў можа паспрабаваць сябе ў якасці майстра-ткача, папрацаваўшы на устаноўленым у музеі ткацкім станку.