Салігорск

Салігорск - адміністрацыйны цэнтр Салігорскага раёна, які знаходзіцца ў Мінскай вобласці. Горад размешчаны ў 120 км ад Мінска на поўдні Беларусі. Амаль разам з горадам стваралася і Салігорскае вадасховішча. Горад знаходзіцца на скрыжаванні дарог Р23 (Мінск - Мікашэвічы) і Р55 (Бабруйск - Глуск - Любань). Таксама ў Салігорску ёсць чыгуначная станцыя лініі Слуцк - Салігорск.

Салігорск - малады горад на поўдні Мінскай вобласці. Ён ствараўся на падставе горадаўтваральнага прадпрыемства ў другой палове XX стагоддзя і сёння стаў сучасным, развітым горадам, які валодае добрымі ўмовамі для жыцця. Пачыналася ўсё ў 1949 годзе, калі з нетраў зямлі, дзе цяпер стаіць горад, а раней быў Старобінскі раён, дасталі першую партыю калійных соляў. У 1953 годзе было прынята рашэнне аб будаўніцтве першага ў БССР калійнага камбіната і горада вакол яго.

Першыя атрады будаўнікоў-камсамольцаў прыехалі ў 1958 годзе. Часткова яны заняліся збудаваннем камбіната, а іншыя ўзяліся за жыллё. Улічваючы моду на назвы з канчаткам «-горск», новы горад атрымаў сучасную назву - Салігорск . Першапачаткова планавалася стварыць невялікае паселішча, таму пабудовы ішлі бессістэмна. За некалькі гадоў быў пабудаваны першы раён - Паўночны, дзе ў асноўным былі адна-і двухпавярховыя будынкі. У 1960 годзе ў шахце адбыўся першы выбух - так нарадзіўся новы для БССР калектыў беларускіх шахцёраў. Тады ж быў спушчаны першы горнапраходчы камбайн.

Паралельна ішло будаўніцтва інфраструктуры горада. У 1962 году пачалі будаваць бальнічны комплекс. Гістарычнай зонай Салігорска стаў квартал №23, дзе побач з сімвалічным каменем горад атрымаў хрышчэнне. Далей былі адкрыты сталовыя, першы ўнівермаг, клуб будаўнікоў, школа. Ужо ў 1961 годзе першых вучняў прыняў горна-хімічны тэхнікум , якому ў наступстве было прысвоена імя Морыса Торэза. А ў 1964 годзе трактарна-меліярацыйныя станцыі пачалі пабудову плаціны для Салігорскага вадасховішча і праз тры гады яно было запоўнена вадой ракі Случ.

Да сённяшняга дня Салігорск сфармаваў сваё архітэктурнае аблічча, стаў буйным прамысловым цэнтрам. У пачатку XXI стагоддзя было пачата будаўніцтва пятага калійнага рудніка. «Беларуськалій» застаецца цэнтральным прадпрыемствам горада, хоць ужо вядомымі сталі такія кампаніі як «Калінка», «Купалінка», «Міла-Стыль» і многія іншыя. Насельніцтва з кожным годам расце, як і ўзровень жыцця. Малады горад развіваецца і прыцягвае сваім невялікай, але ўжо цікавай спадчынай мноства турыстаў.

Салігорск існуе параўнальна нядаўна, аднак гэта не перашкаджае яму быць прывабным для турыстаў. Адной з самых першых славутасцяў стаў помнік у гонар заснавання горада. Першапачаткова там быў усталяваны камень з памятнай дошкай, а затым ўзвялі сапраўдную мемарыяльную кампазіцыю з 10 бетонных стэл, якія падобныя на пялёсткі і з'яўляюцца сімваламі росквіту і маладосці. А яшчэ, з улікам першай асацыяцыі з горадам, варта наведаць тэрыконы . Гэта і ёсць горы солі, якія аказваюць незабыўнае ўражанне на кожнага, хто іх наведае.

Галоўныя гістарычныя славутасці, вядома, звязаныя з горадаўтваральным прадпрыемствам. Да прыкладу, у 1977 быў пабудаваны помнік у гонар салігорскіх шахцёраў-першапраходцаў . Скульптура узвышаецца на 5 м у вышыню і увекавечвае подзвіг беларускіх шахцёраў. Таксама варта адзначыць помнік, прысвечаны першай свідравой вышцы, які знаходзіцца каля маста праз рэчку Рутка. Там жа усталяваны на пастаменце горнапраходчы камбаін ШБМ-2 , які быў першым апушчаны ў шахту. Напрамую звязана з салянымі шахтамі і бальніца спелеалячэння , якая вядомая не толькі па ўсёй Беларусі, але і за мяжой. Гэта унікальная аздараўленчая ўстанова, дзе лячэнне праводзіцца ў тым ліку пад зямлёй.

Сярод іншых цікавых у горадзе месцаў варта адзначыць цэнтральную плошчу, якая названая ў гонар У. І. Леніна. Яе ўпрыгожваюць будынак Палаца культуры, корпус «Беларуськалій» , тут падчас святаў праходзяць асноўныя мерапрыемствы, кірмашы. Незвычайным месцам стаў парк «Чатырох стыхій» . Уся тэрыторыя падзелена на чатыры сектара, якія адпавядаюць галоўным стыхіям: агонь, вада, зямля і паветра. Кожная алея мае нешта асаблівае. Напрыклад, на алеі паветра размешчаны трубкі з адтулінамі, у якіх сваю музыку гуляе вецер. Там жа пабудаваны вятрак. Алея вады прыцягвае сваім фантанам: чатыры ўзроўні, дэкаратыўная падсветка ствараюць незвычайную атмасферу. Алея агню абсталявана адмысловымі пласцінамі, з дапамогай якіх можна пускаць зайчыкаў па ўсім парку, што і стварае ілюзію полымя. Апошняя алея прысвечана зямлі і прадстаўлена танцавальнай пляцоўкай з выявай знакаў «інь-янь».

Яшчэ адным сучасным помнікам у Салігорску з'яўляецца «Вандруючы кароль» . Гэта скульптура маладога аўтара, якая ўяўляе сабой малюнак караля і прынцэсы на кані, якія скачуць па свеце і шукюць сваю краіну. Сярод іншых скульптур варта адзначыць помнік маладым «Пацалунак навечна», помнік шахцёрам і скульптуру крата-шахцёра. Ёсць у горадзе і помнік воінам-інтэрнацыяналістам - «Чорны цюльпан», які размешчаны недалёка ад вадасховішча.

Безумоўна, у Салігорску былі пабудаваны і хрысціянскія храмы. Адным з самых буйных з'яўляецца Свята-Пакроўская царква. Гэты будынак паўстаў тут яшчэ ў XVIII стагоддзі, перажыўшы пажар, разбурэнні, сёння гэтае месца актыўна наведваецца як жыхарамі, так і прыезджымі. Варта адзначыць, што на базе гэтай царквы створаны Царкоўна-гістарычны музей Слуцкай епархіі. Салігорск - адметны для турыстаў горад. Прыгожыя краявіды, унікальныя помнікі і развітая інфраструктура зробяць паездку ў гэтае месца незабыўнай. Трэба дадаць таксама зручнае транспартнае паведамленне і магчымасць спыніцца, напрыклад, у гасцініцы. У любым выпадку пабываць у «саляной сталіцы» Беларусі варта.