Экскурсія Мiр - Нясвiж (2 днi)

Капліца – усходы, якія правядуць Вас ад магутных сцен замка да пышных паркаў. У ёй увасабленне гэтак папулярнага ў XIX стагоддзі стылю «мадэрн» - ніякай сіметрыі і класікі – новы погляд на архітэктуру, свежыя прыёмы і формы. Гэта месца аблюбаваў і прывід замка – Сонечка, якая, сярод іншых, пахавана ў магільным склепе.

Мір – мястэчка з ціхай выгодай вуліц, дзе на працягу стагоддзяў цесна перапляталіся лёсы, культура і побыт беларусаў, палякаў, цыган, татараў, габрэяў. На ўскраіне мястэчка важна размясціўся сярэднявечны волат - Мірскі замак. Велічныя вежы і магутныя сцены гарманічна спалучаюцца з выдатным паркам, адлюстроўваючыся ў люстэрку сажалкі. Багата ўпрыгожаныя разьбой і пазалотай залы, вытанчаная мэбля, стромкія ўсходы, па якіх Вы не проста пройдзеце – пяройдзеце ў іншую рэальнасць, у іншае стагоддзе.

Хата рамесніка ці хатка на рынку, змесцаваную ля рынкавага пляца, без сумневу, прыцягвае ўвага – іншых такіх няма, не толькі ў Нясвіжы, але і Беларусі. Хоць 3 стагоддзі назад менавіта так выглядала забудова пляца вакол ратушы: хаткі рамеснікаў з вытанчанымі барочнымі фасадамі, якія, нібы кляновая лісток, элегантна затуляюць 2-скатны драўляны дах. Хата на Рынку - адзіны захаваны ў Беларусі прыклад гарадскога жытла першай паловы XVIII стагоддзя з адмысловым барочным фасадам.

Мікалай Хрыстафор Радзівіл Сіротка, які атрымаў добрую адукацыю ў Еўропе, і яго жонка Эльжбета Яўфімія, якую за прыгажосць і розум часта звалі «царыцай Саўскай», і ў Нясвіжы імкнуліся развіваць адукацыю Еўрапейскага ўзроўня. Па ініцыятыве Яўфіміі, у 1596 годзе ў Нясвіжы быў заснаваны першы на тэрыторыі Беларусі жаночы каталіцкі кляштар. Дзяўчыны са шляхецкіх сем'яў навучаліся тут слову боскаму, музыцы, гафту, грамаце і г.д. Традыцыя адукацыі чырвонай ніткай праходзіць праз усю гісторыю горада - і нітка не адарвана. Сёння ў будынку манастыра змесцаваны Нясвіжскі дзяржаўны коледж імя Якуба Коласа.

Яна стагоддзямі сустракала гандляроў і рамеснікаў, паэтаў і кампазітараў, князёў і каралёў. Ці не яна? У канцы XVI стагоддзя ў Нясвіж можна было патрапіць праз адны з 5 варот – іншых варыянтаў не было. Да нашых дзён захаваліся толькі адны – Слуцкія. Ці часта Вам сустракаюцца вароты ў горад? Не? Тады абавязкова зрабіце фота на памяць і загадайце жаданне, пройдучы праз іх.

У самым цэнтры Нясвіжа размешчаны выдатны ўзор архітэктуры XVI стагоддзя – гарадская Ратуша – орган самакіравання. Менавіта яна можа Вам распавесці ўсе таямніцы сярэднявечнага горада і гараджан: тут чыніўся суд і выносіліся прысуды, тут знаходзіўся гарадскі архіў і казна, тут захоўваліся кантрольныя шалі, а побач праходзілі кірмашы. Сэрца самай старой Ратушы ў Беларусі і сёння б'ецца рытмічна – кожныя 15 хвілін з высокай вежы нагадваюць пра час.

«Пакланіся храму твайму ў страху тваім» - гэтымі словамі сустракае вернікаў велічны і манументальны Нясвіжскі касцёл Божага цела. Збудаваны ў XVI стагоддзі, ён стаў першым у Рэчы Паспалітай храмам у стылі барока: пышныя фрэскі, карціны, мармур і пазалота. Пад касцёлам размясцілася крыпта Радзівілаў – трэці ў Еўропе магільны склеп па колькасці пахаванняў. Па-сучаснасці атмасфернае зачаравальнае месца.

Нясвіж – адзін з найстарых і самых загадкавых гарадоў Беларусі, дзе знаходзіцца знакаміты Нясвіжскі палац. У XVI стагоддзі прыгажосцю і пышнасцю аздаблення ён ствараў канкурэнцыю шматлікім каралеўскім палацам: паркет з найкаштоўных парод дрэва, унікальнае аздабленне столі, сцены, пакрытыя пазалотай. Гэта сапраўды містычнае месца і адно з самых загадкавых у Беларусі, у сценах якога шукае заспакаення душа Барбары Радзівіл – Чорная панна Нясвіжа.

Стары парк у Нясвіжы быў месцам актыўнага адпачынку гаспадароў палаца. Ужо ў той час тут была пабудавана альтанка, якая выкарыстоўвалася гаспадарамі і гасцямі паркавага комплексу ў якасці салярыя, быў зроблены тэнісны корт, на Выставачнай паляне арганізоўваліся сезонныя выстаўкі кветак, агародніны і садавіны. Таксама нельга не заўважыць багацце скульптур, устаноўленых у гэтым парку - гэта і помнік сабаку, якi выратаваў князя на паляванні ад мядзведзя, і скульптуры герояў паэм Якуба Коласа, і розныя помнікі, якія нагадваюць нам аб трагедыі ваенных гадоў.